برنامه ریزی راهبردی | ادبیات تحقیق

برنامه ریزی راهبردی

برنامه ریزی راهبردی | تعداد صفحات: ۲۴ صفحه

این مفهوم را رگهای حیاتی سازمان معرفی میکند که نقش تبادل اطلاعات و تسهیل جریان امور سازمان را چه در درون و چه در بیرون سازمان بر عهده دارند شکل و نقشه جریان برنامه ریزی راهبردی در ساختار هویدا است. برنامه ریزی راهبردی هر چند رشته ای نو در پهنه علوم انسانی است اما به سرعت رشد یافته و نظر بسیاری از متفکران علوم رفتاری را به خود جلب کرده است.

تا جایی که بسیاری از دشواریهای سازمانی را تحلیل و برای آنها راه حل مناسب یافته است. برخی از متفکران برنامه ریزی راهبردی که در سالهای اخیر به عنوان مشاور مدیریت به یافتن نارسایی های سازمانی پرداخته اند، براین اعتقادند که بسیاری از مسائل و مشکلات حاکم بر سازمان از بافت نادرست ارتباطی و عدم توجه به ظرایف برنامه ریزی راهبردی بوده است.

و اگر مدیران براین امور وافق بودند چه بسا با اثربخشی بهتر و بیشتر کارهای مربوط به خود را انجام میدادند. ریشه بسیاری از مشکلات ،فردی، سازمانی اجتماعی را میتوان در کمبود ارتباطات مؤثر نقش سیستم ارتباطی یا به طور کلی سوء تعبیر و تفسیرهای ارتباطی جستجو کرد(رفرنس در فایل اصلی)

ادامه

برنامه ریزی راهبردی نشان دهنده توانایی ایجاد ارتباطات گفتگوی متقارن است. این ارتباط در بین افراد شرکت شکل می گیرد. سازمان ها می توانند براساس ارتباطات بهتر دیده شوند. زمانی که سازمان ها ارتباطات را درست شکل می دهند توسط مشتریان بهتر دیده می شوند.

ارتباطات از طرق گوناگونی مانند شبکه های اجتماعی و گفتگوهای آنلاین نیز شکل می گیرد. برخی از شبکه های اجتماعی به ابزاری کلیدی برای ارتباطات شرکتی تبدیل شده اند. ارتباطات یک گفتگو بین شرکت و مشتریان ایجاد می کند.

همچنین ارتباطات به معنی ایجاد گفتگوی تعاملی بین کارکنان شرکت نیز می باشد. این مفهوم یک پیامد مهم برای شرکت دارد. ارتباطات در درون سازمان می تواند برای سازمان مفید باشد و یک نقطه حرکت اصلی برای سازمان به شمار می رود. زمانی سازمان ها ارتباطات را ایجاد می کنند به نگرش تعاملی در درون خود توجه می کنند. آن ها برای ارتباطات درست باید به منابع تعاملی و ظرفیت پاسخگویی خود آگاه باشند. همچنین باید قدرت ایجاد مکالمه با مردم و مشتریان و کارکنان را داشته باشند(رفرنس در فایل اصلی)

ادامه

سازمان ها مهمترین عامل برای رشد خود را برنامه ریزی راهبردی می دانند. این ارتباطات به صورت خود خدمت رسان هستند. همچنین ارتباطات جامعه خدمتگذار نیز هستند. این نوع خدمت گذاری براساس ارتباطات یک استراتژی می باشد.

در این حالت استراتژی اطلاع رسانی در مواردی می تواند به انگیزه بالاتری برای مشتریان منجر شود و یک استراتژی تعاملی به شمار آید. این نوع استراتژی قادر است که گزینه های مورد انتخاب مشتریان را بهبود دهد و از گزاره های آن ها استفاده نماید. همچنین این استراتژی می تواند یک توان مناسب از تعامل بین سازمانی و دورن سازمانی بین کارکنان نشان دهد(رفرنس در فایل اصلی)

برنامه ریزی راهبردی ایجاد کننده یک الگوی اخلاقی می باشد. این ارتباط به رفتارهای حمایتی از کارکنان منجر می شود و امورات مرتبط با شفاف سازی را پیاده سازی می کند. همچنین ارتباطات می تواند سرمایه گذاری درک شده در شرکت ها را افزایش دهند. معمولا برنامه ریزی راهبردی می تواند فرهنگ سازمانی شرکت ها را تحت تاثیر قرار دهد و آن ها را بهبود دهد. پرورش ارتباطات شفاف و سرمایه‌گذاری از گزاره های برنامه ریزی راهبردی می باشد.

تأثیر ارتباطات شفاف بر حمایت از کارکنان در برنامه ریزی راهبردی بهتر صورت می گیرد. سرمایه‌گذاری درک شده رابطه میانجیگری با برنامه ریزی راهبردی برقرار می کند و این کار رفتارهای حمایتی کارکنان را بهبود می دهد(رفرنس در فایل اصلی).

نظریه های برنامه ریزی راهبردی

نظریه‌های مختلفی در زمینه برنامه‌ریزی راهبردی وجود دارد که هر یک به نوبه خود به درک بهتر این فرآیند و بهبود عملکرد سازمان‌ها کمک می‌کند.

یکی از نظریه‌های مهم در برنامه‌ریزی راهبردی، نظریه مدیریت استراتژیک است که به بررسی نحوه انتخاب و اجرای استراتژی‌ها می‌پردازد. این نظریه بر این اصل استوار است که سازمان‌ها باید به طور مستمر محیط داخلی و خارجی خود را تحلیل کنند و بر اساس این تحلیل‌ها، استراتژی‌های مناسبی را انتخاب کنند. این فرآیند شامل شناسایی نقاط قوت و ضعف سازمان، همچنین فرصت‌ها و تهدیدهای محیطی است(بارنی، ۲۰۲۲: ۴۵).

نظریه دیگر، نظریه چرخه عمر سازمان است که به مراحل مختلفی که یک سازمان در طول زمان طی می‌کند، می‌پردازد. این نظریه بیان می‌کند که سازمان‌ها در مراحل مختلفی از رشد، بلوغ و افول قرار دارند و هر یک از این مراحل نیاز به استراتژی‌های خاص خود دارد. به عنوان مثال، در مرحله رشد، سازمان‌ها باید بر روی گسترش بازار و افزایش سهم بازار تمرکز کنند، در حالی که در مرحله بلوغ، تمرکز بر حفظ سهم بازار و بهینه‌سازی فرآیندها ضروری است(گرینیر، ۲۰۲۲: ۷۸).

ادامه

نظریه دیگری که در برنامه‌ریزی راهبردی مورد توجه قرار می‌گیرد، نظریه منابع و قابلیت‌ها است. این نظریه بر این اصل استوار است که موفقیت سازمان‌ها به توانایی آن‌ها در استفاده بهینه از منابع و قابلیت‌های خود بستگی دارد. بر اساس این نظریه، سازمان‌ها باید بر روی توسعه و بهبود منابع و قابلیت‌های کلیدی خود تمرکز کنند تا بتوانند مزیت رقابتی پایدار ایجاد کنند(ویرنیرفیلت، ۲۰۲۲: ۹۹).

نظریه تحلیل SWOT نیز یکی از ابزارهای مهم در برنامه‌ریزی راهبردی است که به شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها کمک می‌کند. این تحلیل به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به طور جامع‌تری به وضعیت خود نگاه کنند و استراتژی‌های مناسبی را برای بهره‌برداری از فرصت‌ها و مقابله با تهدیدها تدوین کنند. تحلیل SWOT به عنوان یک ابزار ساده و مؤثر در برنامه‌ریزی راهبردی شناخته می‌شود(هومفری، ۲۰۲۲: ۱۱۲).

ادامه

نظریه دیگری که در زمینه برنامه‌ریزی راهبردی مطرح است، نظریه استراتژی‌های رقابتی است که توسط مایکل پورتر توسعه یافته است. این نظریه به بررسی نحوه رقابت سازمان‌ها در بازار می‌پردازد و سه نوع استراتژی اصلی را معرفی می‌کند: رهبری هزینه، تمایز و تمرکز. بر اساس این نظریه، سازمان‌ها باید یکی از این استراتژی‌ها را انتخاب کنند تا بتوانند در بازار رقابتی موفق باشند(پورتر، ۲۰۲۲: ۴۵).

نظریه یادگیری سازمانی نیز در برنامه‌ریزی راهبردی اهمیت دارد. این نظریه بر این اصل استوار است که سازمان‌ها باید به طور مداوم از تجربیات خود یاد بگیرند و این یادگیری را در فرآیندهای برنامه‌ریزی راهبردی خود لحاظ کنند. یادگیری سازمانی به سازمان‌ها کمک می‌کند تا بهبود مستمر را در فرآیندهای خود پیاده‌سازی کنند و از نتایج به دست آمده برای بهبود استراتژی‌های آینده استفاده کنند(سینگ، ۲۰۲۲: ۵۶).

نظریه مدیریت تغییر نیز در برنامه‌ریزی راهبردی نقش مهمی ایفا می‌کند. این نظریه به بررسی چگونگی مدیریت تغییرات در سازمان‌ها می‌پردازد و به مدیران کمک می‌کند تا تغییرات لازم را به طور مؤثر پیاده‌سازی کنند. مدیریت تغییر به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به سرعت به تغییرات محیطی پاسخ دهند و از فرصت‌های جدید بهره‌برداری کنند(کوتیر، ۲۰۲۲: ۷۸).

ادامه

نظریه استراتژی‌های نوآوری نیز در برنامه‌ریزی راهبردی مورد توجه قرار می‌گیرد. این نظریه به بررسی نحوه ایجاد و پیاده‌سازی نوآوری‌ها در سازمان‌ها می‌پردازد و به مدیران کمک می‌کند تا استراتژی‌های مناسبی را برای بهره‌برداری از نوآوری‌ها تدوین کنند. نوآوری به عنوان یک عامل کلیدی در ایجاد مزیت رقابتی و موفقیت سازمان‌ها شناخته می‌شود(تید و بسانت، ۲۰۲۲: ۹۹).

نظریه‌های مرتبط با برنامه‌ریزی راهبردی شامل نظریه مدیریت استراتژیک، نظریه چرخه عمر سازمان، نظریه منابع و قابلیت‌ها، تحلیل SWOT، نظریه استراتژی‌های رقابتی، نظریه یادگیری سازمانی، نظریه مدیریت تغییر و نظریه استراتژی‌های نوآوری هستند. این نظریه‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا به طور مؤثری به چالش‌ها و فرصت‌های موجود پاسخ دهند و به اهداف بلندمدت خود دست یابند.

 

تاریخچه برناهمه ریزی راهبردی

مدیریت راهبردی به عنوان یک حوزه علمی و عملی، تاریخچه‌ای غنی و پیچیده دارد که به تحولات اقتصادی، اجتماعی و فناوری در طول زمان وابسته است. این مفهوم به طور کلی به فرآیند تعیین اهداف بلندمدت سازمان‌ها و تخصیص منابع برای دستیابی به این اهداف اشاره دارد. در دهه‌های اخیر، مدیریت راهبردی به عنوان یک ابزار کلیدی برای موفقیت سازمان‌ها در محیط‌های رقابتی و متغیر شناخته شده است.

تاریخچه مدیریت راهبردی به دوران پس از جنگ جهانی دوم برمی‌گردد، زمانی که سازمان‌ها به دنبال راه‌هایی برای بهبود عملکرد و افزایش کارایی بودند. در این دوره، نظریه‌های مختلفی در زمینه مدیریت و سازمان مطرح شد که به تدریج به شکل‌گیری مفهوم مدیریت راهبردی کمک کرد. یکی از اولین مدل‌ها، مدل SWOT (نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها) بود که به سازمان‌ها کمک می‌کرد تا وضعیت فعلی خود را تحلیل کنند و راهبردهای مناسبی را طراحی نمایند(مینتزبرگ، ۱۹۹۴: ۲۵).

ادامه

در دهه ۱۹۶۰، با ظهور نظریه‌های جدید مدیریت، توجه بیشتری به برنامه ریزی راهبردی معطوف شد. در این زمان، مفهوم برنامه‌ریزی راهبردی به عنوان یک فرآیند سیستماتیک برای تعیین اهداف و تدوین راهبردها مطرح گردید. این رویکرد به سازمان‌ها این امکان را می‌داد که با استفاده از داده‌های بازار و تحلیل‌های رقابتی، تصمیمات بهتری اتخاذ کنند. در دهه ۱۹۷۰، تغییرات عمده‌ای در محیط کسب و کار به وقوع پیوست. جهانی شدن، پیشرفت‌های فناوری و تغییرات اجتماعی باعث شد که سازمان‌ها به دنبال راهکارهای نوآورانه‌تری برای مدیریت راهبردی باشند.

در این دوره، نظریه‌های جدیدی مانند نظریه بازی‌ها و نظریه سیستم‌ها به برنامه ریزی راهبردی وارد شدند و به تحلیل‌های پیچیده‌تری از رفتار رقبا و محیط کسب و کار کمک کردند. با ورود به دهه ۱۹۸۰، مدیریت راهبردی به یک حوزه مستقل و معتبر تبدیل شد. در این زمان، محققان و مدیران به اهمیت فرهنگ سازمانی و تأثیر آن بر موفقیت راهبردها پی بردند. همچنین، مفهوم یادگیری سازمانی به عنوان یک عامل کلیدی در توسعه و اجرای راهبردها مطرح شد. این رویکرد به سازمان‌ها کمک کرد تا از تجربیات گذشته خود بهره‌برداری کنند و بهبود مستمر را در فرآیندهای خود پیاده‌سازی نمایند(سینگ، ۱۹۹۰: ۴۵).

ادامه

در دهه ۱۹۹۰، با ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات، برنامه ریزی راهبردی وارد مرحله جدیدی شد. سازمان‌ها به استفاده از داده‌های بزرگ و تحلیل‌های پیشرفته برای تصمیم‌گیری‌های راهبردی روی آوردند. این تحولات باعث شد که مدیریت راهبردی به یک فرآیند دینامیک و انعطاف‌پذیر تبدیل شود که به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا به سرعت به تغییرات محیطی پاسخ دهند. برنامه ریزی راهبردی به عنوان یک علم چندرشته‌ای شناخته می‌شود که از نظریه‌های مختلفی مانند اقتصاد، روانشناسی و جامعه‌شناسی بهره‌برداری می‌کند. این رویکرد به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با درک بهتری از محیط کسب و کار و نیازهای مشتریان، راهبردهای مؤثرتری را تدوین و اجرا کنند(کاپلان و نورتون، ۲۰۰۱: ۸۹).

تاریخچه برنامه ریزی راهبردی نشان می‌دهد که این حوزه همواره در حال تحول و تغییر است. با توجه به تحولات سریع فناوری و تغییرات اجتماعی، سازمان‌ها باید به طور مداوم راهبردهای خود را بازنگری کنند و به دنبال نوآوری و بهبود مستمر باشند. این امر نه تنها به موفقیت سازمان‌ها کمک می‌کند، بلکه به ایجاد مزیت رقابتی پایدار نیز منجر می‌شود(بارنی، ۱۹۹۱: ۱۰۵).

ویژگی های برنامه ریزی راهبردی

یکی از ویژگی‌های مهم برنامه‌ریزی راهبردی، جامعیت آن است. این ویژگی به این معناست که برنامه‌ریزی راهبردی باید تمامی جنبه‌های سازمان را در بر بگیرد. از جمله این جنبه‌ها می‌توان به منابع انسانی، مالی، فناوری و بازار اشاره کرد. با توجه به این جامعیت، سازمان‌ها می‌توانند به یک تصویر کلی از وضعیت خود دست یابند و تصمیمات بهتری اتخاذ کنند(بیرسون، ۲۰۲۱: ۴۵).

ویژگی دیگر برنامه‌ریزی راهبردی، انعطاف‌پذیری آن است. در دنیای امروز که تغییرات سریع و غیرقابل پیش‌بینی در محیط کسب و کار اتفاق می‌افتد، سازمان‌ها نیاز دارند که برنامه‌های خود را به سرعت بازنگری و اصلاح کنند. این انعطاف‌پذیری به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به تغییرات بازار و نیازهای مشتریان پاسخ دهند و از مزیت رقابتی خود محافظت کنند(مینتبرگ، ۲۰۲۱: ۶۷).

ادامه

برنامه‌ریزی راهبردی همچنین باید مبتنی بر داده‌ها و تحلیل‌های دقیق باشد. استفاده از داده‌های معتبر و تحلیل‌های عمیق به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و از اشتباهات گذشته درس بگیرند. این ویژگی به ویژه در عصر اطلاعات و فناوری اطلاعات اهمیت بیشتری پیدا کرده است، زیرا سازمان‌ها می‌توانند از ابزارهای تحلیلی برای پیش‌بینی روندهای آینده و شناسایی فرصت‌ها و تهدیدها استفاده کنند(داونپورت، ۲۰۲۱: ۸۹).

علاوه بر این، برنامه‌ریزی راهبردی باید به طور مستمر مورد ارزیابی و بازنگری قرار گیرد. این ارزیابی به سازمان‌ها کمک می‌کند تا عملکرد خود را در راستای اهداف تعیین شده بررسی کنند و در صورت نیاز تغییرات لازم را اعمال کنند. این ویژگی به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که بهبود مستمر را در فرآیندهای خود پیاده‌سازی کنند و از نتایج به دست آمده برای بهبود راهبردهای آینده استفاده کنند(کاپلان و نورتون، ۲۰۲۱: ۱۱۲).

ادامه

برنامه‌ریزی راهبردی باید شامل مشارکت تمامی ذینفعان باشد. این مشارکت به سازمان‌ها کمک می‌کند تا نظرات و دیدگاه‌های مختلف را در فرآیند برنامه‌ریزی لحاظ کنند و از این طریق به یک توافق عمومی در مورد اهداف و راهبردها دست یابند. این ویژگی به ویژه در سازمان‌های بزرگ و پیچیده اهمیت دارد، زیرا همکاری و هماهنگی بین بخش‌های مختلف سازمان برای دستیابی به اهداف مشترک ضروری است(بریسون، ۲۰۲۱: ۷۸).

از دیگر ویژگی‌های برنامه‌ریزی راهبردی، تمرکز بر نتایج و عملکرد است. سازمان‌ها باید به جای تمرکز صرف بر فعالیت‌ها و فرآیندها، بر روی نتایج و دستاوردهای واقعی خود تمرکز کنند. این ویژگی به سازمان‌ها کمک می‌کند تا به طور مؤثری عملکرد خود را اندازه‌گیری کنند و از این طریق به بهبود مستمر دست یابند(بارنی، ۲۰۲۱: ۹۹).

ادامه

در نهایت، برنامه‌ریزی راهبردی باید به عنوان یک فرآیند پویا و مستمر در نظر گرفته شود. این به این معناست که برنامه‌ریزی راهبردی نباید به عنوان یک فعالیت یک‌باره و محدود تلقی شود، بلکه باید به عنوان یک فرآیند دائمی که به طور مداوم نیاز به بازنگری و بهبود دارد، در نظر گرفته شود. این ویژگی به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به سرعت به تغییرات محیطی پاسخ دهند و از فرصت‌های جدید بهره‌برداری کنند(سینگ، ۲۰۲۱: ۵۶).

ویژگی‌های برنامه‌ریزی راهبردی شامل جامعیت، انعطاف‌پذیری، مبتنی بر داده‌ها بودن، ارزیابی مستمر، مشارکت ذینفعان، تمرکز بر نتایج و فرآیند پویا است. این ویژگی‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کند تا به طور مؤثری به چالش‌ها و فرصت‌های موجود پاسخ دهند و به اهداف بلندمدت خود دست یابند. با توجه به تحولات سریع در محیط کسب و کار، سازمان‌ها باید به طور مداوم برنامه‌های راهبردی خود را بازنگری کنند و به دنبال نوآوری و بهبود مستمر باشند(پورتر، ۲۰۲۱: ۴۵).

 

 

منابع

اسلامی، حسین ؛ عطایی، محمد (۱۴۰۰). ارائه الگوی ارتباطات سازمان با رویکرد اخلاقی، رویکردهای پژوهشی نوین در مدیریت و حسابداری، شماره ۸۳، ص ۹۰۲-۹۳۱.

پیش یار، فرزاد ؛ قایمی، فرشته ؛ کیخا، احمد(۱۳۹۹). تبیین رابطه بین ویژگی‌های شغل و انگیزش شغلی کارکنان دانشگاه تربیت مدرس، مجله : مجله جغرافیا و روابط انسانی ، شماره ۹ ،صص ۱۱۳ – ۱۳۱.

تکه ئی، عبدالقادر ؛ صادقی، علی ؛ طبرسا، عباس (۱۳۹۹). بررسی رابطه بین اعتماد کارکنان نسبت به سازمان با مقاومت در برابر تغییر با نقش میانجی میل به ادامه خدمت در سازمان (مطالعه موردی: شعب شرکت بیمه دانا استان گلستان )، تحقیقات جدید در علوم انسانی، شماره ۲۸، ص ۳۵۷.

تیموری، مریم ؛ میرزایی، زینب (۱۴۰۰). بررسی رابطه بین ارتباطات سازمان و مدیریت تعارض، مدیریت و صنعت، دوره۱، ص ۷۹۸-۸۱۵.

ادامه

چاوشی قره قشلاقی، حجت اله؛ حاجی زاده، افشین؛ شهیمی، فرامرز (۱۳۹۹). رابطه بین کیفیت زندگی کاری و جامعه پذیری سازمانی کارکنان در سازمان (مطالعه موردی: ادارات ثبت اسناد و املاک تبریز)، رویکردهای نوین مدیریت، دوره ۱.

رجوعی، مرتضی (۱۳۹۹). رابطه اعتماد سازمانی با عملکرد برند: تبیین نقش حاکمیت شرکتی، پژوهش‌های مدیریت در ایران، شماره ۲، ص ۸۷-۱۰۸.

رشنوادی، یعقوب؛ روح اللهی، محمدعلی (۱۳۹۷). مدل برنامه ریزی استراتژیک تکنولوژی درصنعت پتروشیمی ایران با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای، پژوهش های مدیریت راهبردی، شماره ۶۸، صص۳۷-۶۳.

سعیدی، حسین؛ عندلیب، داود (۱۳۹۷). شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر موفقیت برنامه ریزی استراتژیک در مدیریت شهری با رویکرد نقشه شناختی فازی، مدیریت شهری و روستایی، شماره ۵۳، صص۲۲۱-۲۳۴.

برنامه ریزی راهبردی

شعبانی، احمد؛ آذریان، مهناز؛ رجایی پور، سعید؛ دهقان سفید کوه، مرتضی (۱۳۹۸). بررسی رابطۀ جامعه‌‌پذیری سازمانی با عملکرد شغلی کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه‌های دولتی اصفهان، پژوهشنامه کتابداری و اطلاع رسانی، شماره ۲، ص ۱۸۴-۲۰۱.

شیخی نژاد، فاطمه ؛ شکراله زاده، صابر(۱۳۹۹). بررسی تأثیر اعتماد سازمانی بر توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان شهرداری منطقه ۳، بهبود و بازسازی سازمان‌ها و کسب‌وکارها، شماره ۱۷۴۳-۱۷۵۸.

علی‌زاده کافشانی، زهرا (۱۴۰۱). بررسی رابطه بین ارتباطات سازمانی و منابع قدرت مدیران، مطالعات مدیریت و کار آفرینی، شماره ۲، ص ۱۳۳-۱۴۶.

فرهنگی، علی اکبر ؛ رستگار، عباس علی ؛ روزبان، فرناز ؛ دامغانیان، حسین (۱۳۹۸). استخراج مدل مدیریت ارتباطات سازمان در بستر شبکه‌های اجتماعی مجازی، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، شماره ۵۴، ص ۱۰۳-۱۲۶.

برنامه ریزی راهبردی

 

میراحمدی، سید محمود ؛ فضلی کبریا، حامد ؛ احمدی، اردشیر ؛ رشیدی، حسن(۱۴۰۰). بررسی تأثیر رهبری اخلاقی و اعتماد سازمانی بر انگیزش شغلی با نقش تعدیلگر خودکارآمدی عمومی( مورد مطالعه: شرکت آب و فاضلاب استان چهارمحال و بختیاری)، مطالعات رهبری فرهنگی، شماره ۷، ص ۸۴-۱۰۳.

وهاب، رضا (۱۴۰۰). بررسی تاثیر ارتباطات سازمانی بر تقسیم دانش با نقش میانجی عدالت سازمانی (مورد مطالعه: شهرداری تهران)، مطالعات مدیریت و کار آفرینی، شماره ۴، ص ۵۵-۶۳.

Ajayi, O. A., & Mmutle, T. (2021). Corporate reputation through strategic communication of corporate social responsibility. Corporate Communications: An International Journal.

Capriotti, P., Zeler, I., & Camilleri, M. A. (2021). Corporate communication through social networks: The identification of the key dimensions for dialogic communication. Strategic corporate communication in the digital age.

Deng, C. P., Wang, T., Teo, T. S., & Song, Q. (2021). Organizational agility through outsourcing: Roles of IT alignment, cloud computing and knowledge transfer. International Journal of Information Management, 60, 102385.

Men, L. R., & Sung, Y. (2022). Shaping corporate character through symmetrical communication: The effects on employee-organization relationships. International journal of business communication, 59(3), 427-449.

ادامه

Panda, S. (2021). Strategic IT-business alignment capability and organizational performance: roles of organizational agility and environmental factors. Journal of Asia Business Studies.

Susanna, V. (2022). Information and Communication Technologies in Education. Eurasian Journal of Learning and Academic Teaching, 6, 89-93.

Thelen, P. D., & Formanchuk, A. (2022). Culture and internal communication in Chile: Linking ethical organizational culture, transparent communication, and employee advocacy. Public Relations Review, 48(1), 102137.

ادامه

Van Zoonen, W., & Sivunen, A. E. (2022). The impact of remote work and mediated communication frequency on isolation and psychological distress. European Journal of Work and Organizational Psychology, 31(4), 610-621.

Wamba, S. F. (2022). Impact of artificial intelligence assimilation on firm performance: The mediating effects of organizational agility and customer agility. International Journal of Information Management, 67, 102544.

Zhen, J., Xie, Z., & Dong, K. (2021). Impact of IT governance mechanisms on organizational agility and the role of top management support and IT ambidexterity. International Journal of Accounting Information Systems, 40, 100501