موفقیت سازمانی |مبانی نظری و ادبیات تحقیق

موفقیت سازمانی

موفقیت سازمانی | تعداد صفحات: ۲ صفحه

موفقیت سازمانی

موفقیت سازمانی به معنی بکارگیری درست منابع انسانی. در جهت رشد، ارتقا و همچنین پیشرفت سازمان می باشد. موفقیت سازمانی علاوه بر این تعریف از المان ها و عناصر مدیریتی بسیار زیادی تاثیر می پذیرد.

نیروی انسانی تشکیل دهنده هر سازمان، افرادی با احساس هستند. که اگر انگیزش کافی داشته باشند، استعداد و مهارت خود را در خدمت سازمان به کار خواهند. گرفت و چرخ‌های آن را به حرکت در خواهند آورد. و از این رو است که موفقیت و پیشرفت هر سازمانی به نیروهای انسانی آن بستگی دارد. انسان‌ها نه فقط از لحاظ توانایی انجام کار بلکه از لحاظ میل یا اراده انجام کار یا انگیزش تفاوت دارند.

انگیزش افراد به نیروی انگیزه‌های آنها بستگی دارد. انگیزه‌ها را گاهی به عنوان نیازها، تمایلات، سلایق‌ها یا محرک‌های درونی تعریف می‌کنند. انگیزه‌ها که چراهای رفتاری هستند.، ماهیتاً دلیل اصلی عمل به شمار می‌روند. بنابراین انگیزش، ایجاد یا به طور کلی وجود چنان کشش و رغبت و تمایلی در فرد است. که او را با انجام عملی در جهتی خاص بر می انگیزد (خدابنده لویی، ۱۳۹۶: ۱۸-۱۹).

عوامل موفقیت سازمانی

عوامل موفقیت خود از یک رویکرد است. که به همان اندازه که می‌تواند در مدیریت استراتژیک سازمان به کار آید و اثربخش باشد.، در مدیریت عملیات نیز مؤثر و اثربخش است. این ویژگی موجب شده است. تا از این رویکرد در بسیاری از نظام‌های مدیریت استفاده شود. برای مثال شناخت عوامل مهم موفقیت در نظام برنامه‌ریزی استراتژیک.، سیستم اطلاعات مدیریت، نظام برنامه‌ریزی عملیاتی و الگوبرداری از اهمیت بسزایی برخوردار است.

اگر چه شناسایی عوامل مهم موفقیت اولین بار در شناخت نیازهای اطلاعاتی مدیریت به کار گرفته شده است.، اما اخیراً این نگرش در تعیین مأموریت، چشم‌انداز سازمان و برنامه‌ریزی استراتژیک. و روش‌های تدوین استراتژی نظیر الگوبرداری نیز کاربردی روز افزون یافته است. به کارگیری عوامل مهم موفقیت و شناخت دقیق آنها می‌تواند. مبنایی برای تعیین و توسعه شایستگی‌های محوری باشد. و از شایستگی و مزیت‌های رقابتی سازمان حمایت کند.

عوامل حیاتی موفقیت عوامل محدودی هستند. که در موفقیت سازمان نقش حیاتی دارند. و اگر سازمان بخواهد حیات خود را ادامه دهد باید آنها را مهیا کند.، به دیگر سخن، هر عامل مهم موفقیت زمینه‌ای است. که باید کارهای مربوط به آن به بهترین وجه انجام شود تا سازمان موفق گردد (شکری و همکاران، ۱۳۸۸: ۱۰۹ و ۱۱۱). عوامل اصلی که برای موفقیت هر سازمانی لازم است، عبارت‌اند از:

ادامه

۱- کیفیت یا محصول منحصر به فرد.

۲- زمان‌بندی مناسب.

۳- سرمایه کافی.

۴- منابع انسانی.

۵- مدیریت کارآمد.

مدیریت کارآمد

بدون مدیریت کارآمد نمی‌توان درباره خصوصیات محصول و زمان مناسب معرفی آنها به بازار.، تصمیم درستی گرفت. شرکتی که مدیریت مناسبی نداشته باشد.، نمی‌تواند سرمایه کافی داشته باشد. و حتی این سرمایه را در صورت داشتن، حفظ کند. علاوه بر این برای جذب بهترین افراد و سرپرستی و پیشبرد کاری آنها به یک مدیریت خوب نیاز است.

هر مدیر آینده‌نگری تشخیص می‌دهد. بهترین منبع بهره‌برداری نشده درون هر شرکتی.، استعداد افراد آن شرکت است. ما به عنوان یک مدیر، وظیفه داریم. که این حجم زیاد استعداد را شکوفا کنیم. موفقیت در کار هیچ‌گاه یک اتفاق یا حادثه خوشحال کننده نیست.، بلکه از طریق تلاش‌های یک مدیر صادق و انعطاف‌پذیر و همین‌طور ادامه این راه، تحقق می‌پذیرد. پس ممکن است گفته شود مدیریت کلید موفقیت است(خدابنده لویی، ۱۳۹۶: ۱۹).

منابع انسانی

منابع انسانی، اگر شما به سازمان خود توجه دارید.، ولی کارمندان خود را دوست ندارید.، آنها را مقصر ندانید؛ اگر روش کاری خود را دوست ندارید.، ایراد را در خود جست و جو کنید نه در بازار (خدابنده لویی، ۱۳۹۶: ۱۹).

سرمایه کافی

سرمایه کافی، اگر از درصد سود خود راضی نیستید.، تورم را مقصر ندانید، بلکه به عملکرد خود با دقت نگاه کنید. یک مدیر باید جلوی اشتباه‌های خود را بگیرد و اگر شما این کار را نکنید.، در نهایت این اشتباه‌ها هستند که شما را از حرکت باز می‌دارند. یک مدیر کارآمد برای رسیدن به نتیجه باید مسئولیت‌پذیر باشد (مطلبی اصل، ۱۳۸۶).

زمان‌بندی مناسب

زمان‌بندی مناسب، اساساً در زندگی دو عمل وجود دارد.: عملکردها و بهانه‌ها، تصمیم بگیرید. که به کدام یک از این اعمال باید دست یابید. و کدام یک را انجام ندهید. دو شیوه فکری کاملاً جدا و متفاوت بر اساس این اعمال وجود دارد. که تنها یکی از آنها با موفقیت انجام می‌شود (خدابنده لویی، ۱۳۹۶: ۱۹).

کیفیت یا محصول منحصر به فرد

کیفیت یا محصول منحصر به فرد، با این فرمول می‌توان میزان شکستی را که هر شخصی تجربه می‌کند.، پیش‌بینی و محاسبه کرد. شکست افراد نسبت مستقیمی با میل آنها به آوردن عذرهای موجه اجتماعی. برای عدم موفقیت‌هایشان دارد.

منابع