امنیت اینترنت اشیا | مبانی نظری از مطالعات ISI

 امنیت اینترنت اشیا

امنیت اینترنت اشیا | تعداد صفحات: ۸ صفحه

دستگاه های اینترنت اشیاء معمولا دارای منابع محدود از نظر پردازشی و ذخیره سازی هستند که ممکن است موجب ضعف در پیاده سازی تدابیر امنیتی مناسب شود. علاوه بر این، این دستگاه ها غالبا بدون نظارت مداوم و به روزرسانی های منظم به کار می روند. در نتیجه، دستگاه های اینترنت اشیاء به هدفی جذاب برای حملات سایبری تبدیل شده اند که تهدیداتی مانند نفوذ به سیستم ها، سرقت داده ها، و حملات مبتنی بر دستکاری دستگاه ها را شامل می شود.

با توجه به چالش های امنیتی فوق، استانداردهای امنیتی خاصی برای اینترنت اشیاء طراحی و پیاده سازی شده است. این استانداردها شامل مواردی همچون رمزنگاری داده ها، احراز هویت دستگاه ها، نظارت بر رفتار دستگاه ها، و به روزرسانی های نرم افزاری منظم و پروتکل هایی برای تامین امنیت داده ها و حفظ یکپارچگی اطلاعات هستند(پروانه، ۱۴۰۳: ۱).

وضعیت امنیت اینترنت اشیا با توجه به ماهیت آن در نظام سلامت نسبت به سیستم های فعلی شرایط را به مراتب پیچیده و حساس تر می کند. زیرا با گسترش اینترنت اشیا در سلامت الکترونیک تهدیدات امنیتی در حال پیشرفت است و دستگاه های هوشمند دائم مورد حمله قرار میگیرند. به گونه ای که ممکن است یک مهاجم با دستکاری فیزیکی در تجهیزات و استخراج کدهای رمزنگاری برنامه را تغییر داده و یا دستگاه ها را تخریب نماید.

از طرف دیگر بر اساس گزارش گارتنر  بیش از ۵۰ درصد اتصالات اینترنت بین اینترنت اشیا است تا سال ۲۰۲۰ پیش بینی شده که ۲۶ بیلیون وسیله به اینترنت وصل خواهد شد. حال باتوجه به این حجم وسیع دستگاه های متصل به هم و انتقال و تبادل اطلاعات بین آنها نگرانی های امنیتی و ناتوانی افراد در کنترل حریم خصوصی شکل می گیرد(نصیری و همکاران، ۱۳۹۸: ۸۸).

امنیت اینترنت اشیا

اینترنت اشیا به خدمات جامعه کمک کرده تا دستخوش تحول شوند. استقرار اینترنت اشیا در یک شهر عمدتاً با حداقل دخالت انسان انجام می‌شود. کاربردهای گسترده دستگاه‌های اینترنت اشیا به بهبود ارتباطات، دسترسی به سیستم‌های فعلی و گستره اجرای فعالیت‌ها کمک می‌کند. علاوه بر این، وجود دستگاه‌های متعدد اینترنت اشیا از نظر جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها، حفاظت از یکپارچگی و ارتقای عملکرد، مناسب اثبات شده است.

اینترنت اشیا میلیاردها سیستم را به هم متصل کرده که این امر منجر به تولید حجم زیادی از داده‌ها برای تحلیل و بهبود تصمیم‌گیری می‌شود. دگرگونی دیجیتال به عنوان یک فرآیند مستمر، باعث ایجاد تغییر در فرآیندهای داخلی می‌شود و در نتیجه امکان ارائه محصولات و خدمات بهتر و پیچیده‌تر را با استفاده از فناوری فراهم می‌کند(ریپو، ۲۰۲۵: ۴۶۵).

 

دستیابی موثر به اهداف شهرهوشمند بدون اطمینان از امنیت این حجم از داده میسر نخواهد بود. چالش هایی نظیر امنیت داده، حریم خصوصی داده ها، کیفیت داده، دسترسی داده ها، درنظر گرفتن منافع ذینفعان بطور همزمان و بسیاری از موضوعات دیگر دستیابی به اهداف هوشمند شهر را مشکل می کنند. جهت مقابله با این تهدیدات و همچنین کاهش تقابل های امنیت و خدمات اینترنت اشیا در شهرهوشمند، نیاز به «راهبردهای حاکمیت امنیت داده های اینترنت اشیا در شهرهوشمند» است(غریبی و همکاران، ۱۴۰۳: ۱).

امنیت اینترنت اشیا

شهرهای هوشمند نیازمند سیاست‌گذاری دقیق در حوزه امنیت داده هستند تا محیطی امن و قابل اعتماد برای تمام ذینفعان ایجاد کنند. این سیاست‌ها باید امکان همکاری ایمن بین سازمان‌های مختلف درگیر در مدیریت داده‌های شهری را فراهم آورند. یکی از مشکلات اصلی در این زمینه، تفاوت زیرساخت‌های امنیتی بین سازمان‌های مختلف است که تبادل امن داده‌ها را با چالش مواجه می‌کند.

تفاوت اهداف و مأموریت‌های سازمان‌های فعال در شهر هوشمند، چالش دیگری در مدیریت چرخه داده ایجاد می‌کند. این تفاوت‌ها گاهی باعث ایجاد تعارض بین نیازهای امنیتی و الزامات کیفیت داده می‌شود. شهرهای هوشمند باید ضمن حفظ امنیت داده‌ها و کنترل دسترسی‌ها، کیفیت خدمات شهری را نیز بهبود بخشند.

داده‌های شهری انواع مختلفی دارند که هر کدام به سطح حفاظت متفاوتی نیاز دارند. سازمان‌ها باید مطمئن شوند که فقط افراد و نهادهای مجاز به هر دسته از داده‌ها دسترسی دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که دستگاه‌های اینترنت اشیا به دلیل استفاده از فناوری‌های ساده و کم‌هزینه، آسیب‌پذیری‌های امنیتی زیادی دارند.

متخصصان برای افزایش امنیت اینترنت اشیا در شهرهای هوشمند راهکارهای مختلفی پیشنهاد می‌کنند. این راهکارها شامل استفاده از رمزنگاری پیشرفته، سیستم‌های کنترل دسترسی دقیق، روش‌های احراز هویت قوی و نظارت مستمر بر عملکرد دستگاه‌ها می‌شود. همچنین تدوین استانداردهای امنیتی و آموزش مستمر کاربران و کارکنان نقش مهمی در ارتقای امنیت دارد(نیاصادق، ۱۴۰۳: ۱)

ادامه

اینترنت اشیاء با معرفی دستگاه‌های هوشمند در تقریباً همه حوزه‌ها، فناوری سنتی را متحول ساخته و امکان نظارت بلادرنگ و اتوماسیون را فراهم می‌کند. با وجود مزایای آشکار، استقرار سریع این فناوری چالش‌های امنیتی متعددی از جمله آسیب‌پذیری‌ها در برابر حملات شبکه و ضعف پروتکل‌های ارتباطی به همراه دارد.

اگرچه مطالعات متعددی به بررسی این جنبه‌ها پرداخته‌اند، اما درک جامعی از ادغام تمام مکانیزم‌های دفاعی بالقوه مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ، چارچوب‌های تشخیص ناهنجاری و پروتکل‌های احراز هویت در یک چارچوب امنیتی یکپارچه وجود ندارد(اسزیمونیاک و همکاران، ۲۰۲۵: ۱)

اینترنت اشیا به یک پارادایم محاسباتی اشاره دارد که شامل شبکه‌ای توزیع‌شده از دستگاه‌هایی است که می‌توانند ویژگی‌های فیزیکی را حس کنند و داده‌ها را از طریق اینترنت جمع‌آوری، پردازش یا تبادل نمایند. این یک فناوری در حال تکامل است که به عنوان یک توانمندساز کلیدی در چندین حوزه حیاتی مانند صنعت ۴.۰، اینترنت اشیای پزشکی/سلامت، شهرهای هوشمند و سایر محیط‌های هوشمند تبدیل شده است.

اگرچه برنامه‌های اینترنت اشیا راحتی، اتوماسیون و هوشمندی را به زندگی روزمره مردم افزوده‌اند، اما آسیب‌پذیری‌هایی نیز ایجاد کرده‌اند که باید با اقدامات امنیتی قوی، مؤثر و هوشمند مورد توجه قرار گیرند. مطالعات اخیر اهمیت بیومتریک در امنیت اینترنت اشیا را نشان داده‌اند. احراز هویت بیومتریک امنیت و قابلیت استفاده بهتر در محیط‌های اینترنت اشیا ارائه می‌دهد. ویژگی‌های بیومتریک روشی بسیار دقیق و قابل اعتماد برای تأیید هویت افراد فراهم می‌کنند.

ادامه

این موضوع، احراز هویت بیومتریک را به یک راهکار جذاب برای جلوگیری از سرقت هویت، محافظت در برابر دسترسی غیرمجاز و پیشگیری از نقض داده‌ها در سیستم‌های اینترنت اشیا تبدیل کرده است. کاربرد بیومتریک در سیستم‌های اینترنت اشیا علاوه بر امنیت، مزایای دیگری نیز دارد: برای کاربران چنین سیستم‌هایی راحتی و قابلیت استفاده فراهم می‌کند. این امر تجربه‌ای یکپارچه و کاربرپسند ایجاد می‌کند که پذیرش گسترده بیومتریک در اکوسیستم‌های اینترنت اشیا را تشویق می‌نماید(آواد و همکاران، ۲۰۲۴: ۲)

ادامه

با رشد تصاعدی حملات سایبری تقویت امنیت اینترنت اشیا ضروری احساس می شود. تهدیداتی مانند بدافزارها قادرند به سیستم‌های امنیت اینترنت اشیاء نفوذ کرده و ماه‌ها بدون تشخیص فعال باقی بمانند که پیامدهای آن شامل خسارات مالی سنگین، مخاطرات ایمنی و آسیب‌های زیست‌محیطی می‌باشد.

از این رو، طراحی سیستم‌های هوشمند تشخیص نفوذ برای امنیت اینترنت اشیاء از ضروریات غیرقابل انکار محسوب می‌شود(آگبدانو و همکاران، ۲۰۲۵: ۲۱۶) توجه به تهدیدات امنیتی می‌تواند به کاربران، توسعه‌دهندگان و سازمان‌ها در آگاهی از خطرات بالقوه مرتبط با این دستگاه‌ها کمک کند. اینترنت اشیا شبکه‌ای از سخت‌افزارها و نرم‌افزارهاست که به فعالیت‌های روزمره متصل می شود. این شبکه قابلیت اطمینان و راحتی را ارائه می‌دهد. این شبکه عمدتاً از دستگاه‌های ناهمگونی تشکیل می شود. در این شبکه از پروتکل‌های متعددی استفاده می شود.

با توسعه این فناوری، دستگاه‌های اینترنت اشیا جدیدی به بازار عرضه می‌شوند. به دلیل قابلیت‌های محاسباتی، ذخیره‌سازی و شبکه‌ای این دستگاه‌ها، زندگی کاربران راحت‌تر می شود. اینترنت اشیاء حوزه‌ای در حال گسترش است که دستگاه‌ها و اشیاء را از طریق اینترنت به یکدیگر متصل کرده و امکان ارتباط بین آن‌ها را فراهم می‌سازد.

ادامه

هدف اصلی این نوآوری، خودکارسازی وظایف و اتصال اشیاء مورد استفاده روزمره از طریق اینترنت است. با نصب سنسورها و عملگرها بر روی هر شیء، امکان جمع‌آوری داده‌های فیزیکی فراهم می‌شود. اخیراً دستگاه‌های اینترنت اشیا به طور فزاینده‌ای در جنبه‌های مختلف زندگی روزمره، از خانه‌های هوشمند و دستگاه‌های پوشیدنی تا سیستم‌های صنعتی، ادغام شده‌اند. نگرانی‌های توسعه‌دهندگان و مصرف‌کنندگان در مورد امنیت شبکه IoT همچنان پابرجاست. ساختار متنوع این شبکه، ایمن‌سازی آن را برای مهندسان به چالشی جدی تبدیل کرده است(تاگلدین، ۲۰۲۵: ۲).

در این میان، حملات روز صفر که از آسیب‌پذیری‌های ناشناخته سوءاستفاده می‌کنند، به ویژه نگران‌کننده هستند. سیستم‌های سنتی تشخیص نفوذ مبتنی بر الگو، به دلیل وابستگی به دانش پیشین از حملات، در شناسایی این تهدیدات نوظهور ناتوان می‌باشند. در پاسخ به این چالش، پژوهشگران به توسعه سیستم‌های تشخیص نفوذ هوشمند مبتنی بر یادگیری ماشین برای محیط‌های امنیت اینترنت اشیاء روی آورده‌اند که قابلیت یادگیری و تطبیق پویا با تهدیدات جدید را دارا می‌باشند(آگبدانو و همکاران، ۲۰۲۵: ۲۱۶).

امنیت این دستگاه‌ها. همان ویژگی‌هایی که دستگاه‌های اینترنت اشیا را جذاب می‌سازند – مانند توانایی جمع‌آوری و انتقال داده‌های حساس – آن‌ها را در برابر تهدیدات سایبری نیز آسیب‌پذیر می‌کنند. هر دستگاه اضافی که به اینترنت متصل می‌شود، سطح حمله دیجیتال را گسترش می دهد و نقاط ورود بالقوه بیشتری برای عوامل مخرب ایجاد می شود.

امنیت اینترنت اشیا

با فناوری‌های نوظهور نقش محوری در تقویت اقدامات امنیتی ایجاد می شود. تهدیدات اینترنتی محیط های اینترنت اشیا را پیچیده می کند. با ادغام راهکارهایی مانند هوش مصنوعی، بلاکچین، یادگیری ماشین و سایر فناوری‌های نوآورانه، سازمان‌ها می‌توانند دفاعی مستحکم‌تر در برابر حملات پیشرفته ایجاد کنند. به عنوان مثال، سیستم‌های تشخیص ناهنجاری مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند الگوهای رفتاری غیرعادی در شبکه‌های اینترنت اشیاء را شناسایی کرده و تشخیص سریع‌تر نقض‌های احتمالی را ممکن سازند(سیبیستین و همکاران، ۲۰۲۵: ۶۱).

سیستم‌های اینترنت اشیا به پردازش و اشتراک‌گذاری اطلاعات متکی هستند، جایی که نشت داده‌ها می‌تواند امنیت و حریم خصوصی آنها را به خطر بیندازد. از سوی دیگر، رایانه‌های کوانتومی قادر به حل مسائل پیچیده‌ای هستند که رایانه‌های سنتی از انجام آن ناتوانند. از آنجا که اکثر الگوریتم‌های سایبری مبتنی بر پیچیدگی محاسباتی قابل توجه هستند، محاسبات کوانتومی تهدید جدی برای امنیت سایبری زیرساخت‌های دیجیتال جهانی از جمله شبکه‌های اینترنت اشیا، شهرهای هوشمند، بانکداری و زیرساخت‌های هوشمند محسوب می‌شود.

تدوین یک راهبرد یکپارچه برای امنیت اینترنت اشیاء دشوار است، زیرا طیف گسترده‌ای از فناوری‌ها و پلتفرم‌های مختلف در آن به کار می‌رود. از آنجا که تأمین امنیت دستگاه‌های اینترنت اشیاء می‌تواند مصرف انرژی آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، در برخی دستگاه‌ها به دلیل کمبود قدرت پردازشی و/یا محدودیت حافظه، اجرای اقدامات امنیتی به سادگی امکان‌پذیر نیست(سفاک و همکاران، ۲۰۲۵: ۱).

ادامه

با توجه به چالش‌های پیش‌رو در حوزه امنیت در اینترنت اشیاء، به‌ویژه در زمینه طراحی سیستم‌ها، حریم خصوصی پیش‌فرض، حقوق داده‌ها و پردازش اطلاعات کودکان، لازم است ملاحظات امنیت سایبری به‌طور ویژه مورد توجه قرار گیرد. بررسی تطبیقی قوانین و مقررات در مناطق مختلف جهان نشان می‌دهد که چارچوب مقرراتی اینترنت اشیاء در ایران می‌بایست چهار حوزه کلیدی را دربرگیرد:

۱-ابتدا سازوکارهای اجرایی و نحوه اعمال قوانین بر این فناوری.

۲-مقررات مربوط به امنیت سایبری.

۳-حفاظت از داده‌ها و حقوق مصرف‌کننده شامل جریان آزاد داده‌های غیرشخصی.

۴-امنیت شبکه‌ها و سیستم‌های اطلاعاتی و مسئولیت محصولات.

رویکرد بیطرفانه در سیاست‌گذاری فناوری و پرهیز از تبعیض بین فناوری‌های مختلف مانند فناوری‌های سلولی و غیرسلولی؛ و چهارم تعیین مسئولیت‌ها و تشویق به اشتراک‌گذاری داوطلبانه داده‌های غیرشخصی دستگاه‌ها همراه با مکانیسم‌های قراردادی برای حل اختلافات، که در نهایت منجر به افزایش رقابت‌پذیری صنعتی و جلب اعتماد کاربران نهایی خواهد شد. این چارچوب جامع می‌تواند بستری امن و کارآمد برای توسعه اینترنت اشیاء در کشور فراهم آورد(کرکه آبادی، ۱۴۰۳: ۱).

 

مبانی نظری امنیت اینترنت اشیا

آناندهاوالی و بهووانیسواری (۲۰۲۵) اثبات می کند که  فناوری مدرن اینترنت اشیاء  که موهبتی عصر حاضر محسوب می‌شود، امکان نظارت از راه دور و اتوماسیون را به واقعیت تبدیل کرده است. امروزه دستگاه‌های اینترنت اشیا به مقرون‌به‌صرفه‌ترین گزینه برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم تبدیل شده‌اند. این دستگاه‌ها با اهداف خاصی طراحی شده‌اند و بنابراین از توان پردازشی و منابع انرژی محدودی برخوردار هستند. محدودیت‌های انرژی، تأمین امنیت برای این نوع شبکه‌ها را به چالشی جدی تبدیل کرده است.

وی (۲۰۲۵) در نظریه خود اثبات می کند که در لایه شبکه اینترنت اشیا به منظور بهبود امنیت ریکردهایی مبتنی بر هوش مصنوعی ارائه می‌دهد. همچنین یک تابع هدف جدید با نام EA-EPL تابع هدف انرژی و بار والد پیشنهاد می شود.  این تابع  با معیارهای ترکیبی شامل انرژی و بار گره والد را در نظر می‌گیرد. آزمایش‌های گسترده‌ای برای ارزیابی عملکرد EA-EPL در مقایسه با الگوریتم‌های دیگر انجام می شود. این نتایج همچنین بهبود قابل توجهی در کارایی کلی شبکه‌های اینترنت  اشیا و افزایش سطح امنیت در محیط‌های خانه‌های هوشمند را نشان می‌دهد.

ادامه

پادماواثی و سامیناثان (۲۰۲۵) اثبات می کند که افزایش روزافزون دستگاه‌های اینترنت اشیا در خانه‌های هوشمند، نیازمند به کارگیری راهبردهای پیشرفته در پیاده‌سازی با تمرکز بر بهینه‌سازی امنیت است. یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی  در چارچوب اینترنت اشیا، کارایی کلی شبکه را ارتقا می‌دهد. این مسئله امنیت شبکه را تضعیف می‌نماید.

EA-EPL عملکرد بهتری در بهبود بهره‌وری اینترنت اشیا داشته است. این نتایج همچنین بهبود قابل توجهی در کارایی کلی شبکه‌های اینترنت اشیا و افزایش سطح امنیت نشان می‌دهد.

آدیل و همکاران (۲۰۲۴) کاربردهای اینترنت اشیا  در حال تغییر از حالت عمومی به تخصصی در صنایع مختلف مانند بهداشت و درمان، اتوماسیون، نظامی، دریایی، شهرهای هوشمند، حمل و نقل، لجستیک و بسیاری دیگر هستند. با وجود مزایای آن، این فناوری به دلیل ارتباط بی‌سیم و استقرار در فضای باز، چالش‌های امنیتی متعددی را برای جامعه تحقیقاتی و ذینفعان بخش سلامت ایجاد می‌کند.

امنیت این برنامه‌ها یکی از موانع اصلی در گسترش استفاده از آنها در حوزه‌های مختلف بهداشت و درمان است.  الزامات و چالش‌های امنیتی برنامه‌های اینترنت اشیا در حوزه سلامت بسیار ضروری است.

ادامه

احمید و کازار (۲۰۲۳) اثبات می کند امروزه اینترنت اشیا به یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات تحقیقاتی تبدیل می شود. با این حال، IoT هنوز با مشکلات امنیتی متعددی دست و پنجه نرم می‌کند و نگرانی‌های امنیتی با گسترش روزافزون پیاده‌سازی این فناوری در حال افزایش است. تا زمانی که چالش‌های امنیتی به درستی درک و حل نشوند، IoT همواره در معرض تهدید خواهد بود.

برای درک عمیق‌تر چالش‌های امنیتی اینترنت اشیا، بر شناسایی الزامات امنیتی و آسیب‌پذیری‌های هر لایه متمرکز شده‌ایم.  این بررسی جامع به درک بهتر تهدیدات امنیتی در محیط اینترنت اشیا کمک کرده و راه را برای ارائه راهکارهای امنیتی مؤثر هموار می‌سازد. با تحلیل سیستماتیک این چالش‌ها، می‌توانیم به سمت ایجاد یک اکوسیستم IoT امن‌تر و قابل اعتمادتر گام برداریم.

ادامه

لاو و همکاران در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود ارتباط بین متغیرهای عملکرد، ارتباطات، انتقال و امنیت اینترنت اشیاء را اثبات کردند. این محققین دریافتند که متغیرهای عملکرد، ارتباطات و انتقال می توانند بر سطح امنیت اینترنت اشیاء اثرگذار باشند. همچنین آنها به این نتیجه رسیدند که وقتی سطح متغیرها عملکرد، ارتباطات و انتقال دچار تغییر شود، احتمال تغییر در سطح متغیر امنیت اینترنت اشیاء نیز وجود دارد.

احمد و الصمدی در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود اثبات کردند که امنیت اینترنت اشیاء می تواند تحت تاثیر کیفیت، دقت و کارایی قرار گیرد. به عبارتی امنیت اینترنت اشیاء معمولا با تغییراتی که در متغیرهای کیفیت، دقت و کارایی ایجاد می شود، دچار تغییر می شود. زمانی که سازمان در نظر داشته باشه سطح امنیت اینترنت اشیاء را تغییر دهد، پیشنهاد می شود که ابتدا سطوح مرتبط با متغیرهای کیفیت، دقت و کارایی را تغییر دهد.

ادامه

اورسانو و همکاران در سال ۲۰۲۱ در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که متغیر امنیت اینترنت اشیاء از متغیرهای یادگیری عمیق و بکارگیری تکنیکها تاثیر می پذیرد. به این صورت که سطح تغییرات متغیرهای یادگیری عمیق و بکارگیری تکنیکها می تواند در سطح امنیت اینترنت اشیاء تغییر ایجاد نماید. از سوی دیگر این مطالعه پیشنهاد کرد که برای بهبود در سطح امنیت اینترنت اشیاء به نظر می رسد بهبودهایی در سطح متغیرهای یادگیری عمیق و بکارگیری تکنیکها می تواند مفید باشد.

ژنگ و همکاران در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود یک رابطه معنی دار بین امنیت اینترنت اشیاء و متغیر های دقت و احراز هویت یافتند. به عبارتی این محققین اثبات کردند زمانی که سطح متغیرهای دقت و احراز هویت دچار تغییر می شود، آنگاه می توان انتظار داشت که سطح متغیر امنیت اینترنت اشیاء نیز دچار تغییر شود. همچنین زمانی که متغیرهای دقت و احراز هویت می توانند به گونه ای برنامه ریزی شوند که در جهت تقویت امنیت اینترنت اشیاء اقدام نمایند.

الفندی و همکاران (۲۰۲۱)  این استدلال را داشتند که تغییرات در سطح متغیرهای حریم خصوصی و فناوری بلاک چین می تواند بر سطح امنیت اینترنت اشیاء اثرگذار باشد. به عبارتی زمانی که سطح متغیرهای حریم خصوصی و فناوری بلاک چین دچار بهبود شود، این انتظار وجود دارد که متغیر امنیت اینترنت اشیاء نیز تغییر کند.

ادامه

امنیت اینترنت اشیا یکی از چالش‌های اصلی در توسعه این فناوری محسوب می‌شود. دستگاه‌های اینترنت اشیا به دلیل محدودیت‌های سخت‌افزاری، اغلب از مکانیزم‌های امنیتی ضعیفی استفاده می‌کنند. حملات سایبری می‌تواند به راحتی این دستگاه‌ها را هدف قرار دهد. رمزنگاری داده‌ها در سطح شبکه اینترنت اشیا ضرورت پیدا می‌کند. احراز هویت قوی برای تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه الزامی است. به روزرسانی منظم نرم‌افزارها و وصله‌های امنیتی خطر نفوذ را کاهش می‌دهد.

مدیریت صحیح کلیدهای رمزنگاری از نشت اطلاعات جلوگیری می‌کند. شبکه‌های اینترنت اشیا به سیستم‌های تشخیص نفوذ پیشرفته نیاز دارند. کنترل دسترسی مبتنی بر نقش، امنیت سیستم را افزایش می‌دهد. نظارت مستمر بر ترافیک شبکه، حملات احتمالی را شناسایی می‌کند.معماری امنیتی لایه بندی برای اینترنت اشیا ایجاد می شود.

آموزش کاربران نهایی درباره خطرات امنیتی ضرورت دارد. استانداردهای امنیتی یکپارچه برای تمامی لایه‌های شبکه تعریف می‌شود. پروتکل‌های ارتباطی امن، تبادل داده‌ها را ایمن می‌سازد. سیستم‌های مانیتورینگ بلادرنگ، تهدیدات را سریع شناسایی می‌کنند. پیاده‌سازی مکانیزم‌های بازیابی پس از حمله، قابلیت اطمینان را بهبود می‌بخشد. همکاری بین تولیدکنندگان دستگاه‌ها و متخصصان امنیتی، چالش‌های موجود را حل می‌کند.

توسعه چارچوب‌های امنیتی جامع، از آسیب‌پذیری‌های آینده جلوگیری می‌کند. استفاده از فناوری بلاکچین، امنیت تراکنش‌ها را تضمین می‌کند. تست‌های نفوذ دوره‌ای، ضعف‌های سیستم را آشکار می‌سازد. سیاست‌های امنیتی شفاف، اعتماد کاربران را جلب می‌کند. سرمایه‌گذاری در تحقیقات امنیتی، راهکارهای نوینی ارائه می‌دهد. امنیت اینترنت اشیا به اولویت اصلی توسعه‌دهندگان و کاربران تبدیل می‌شود

منابع

نیاصادق، محمدمهدی(۱۴۰۳). بررسی ساختار اینترنت اشیا و نقش امنیت و حریم خصوصی در IOT،سومین همایش بین المللی مهندسی کامپیوتر، برق و تکنولوژی،همدان

پروانه، رسمیه(۱۴۰۳). مروری بر امنیت در اینترنت اشیاء،نهمین همایش بین المللی مهندسی برق، علوم کامپیوتر و فناوری اطلاعات،همدان.