انقلاب سبز کشاورزی | مبانی نظری و ادبیات تحقیق مقالات ISI

انقلاب سبز کشاورزی

انقلاب سبز کشاورزی | تعداد صفحات: ۳.۵ صفحه

مفهوم انقلاب سبز کشاورزی

انقلاب سبز به معنی ایجاد تولیدات انبوه کشاورزی براساس تکیه بر کود و سم و ماشین آلات است. اولین برنامه انقلاب سبز در هند به خوبی پیاده شد. تلاقی اهمیت ژئوپلیتیکی برزیل با فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی در بخش کشاورزی این کشور انقلاب سبز را تقویت می کند. شکل‌دهی ژئوپلیتیک تولید دانش به میراث نهادی بلندمدت برای تقویت انقلاب سبز کشاورزی در برزیل می شود. کارشناسان و متخصصان آمریکایی و برزیلی برای مدرن‌سازی کشاورزی نیاز به تقویت در بخش تولید دانش دارند(نهرینگ، ۲۰۲۲: ۱).

شواهد مربوط به بازده، تولید غذا، کالری غذای سرانه و کاهش سطح سوء تغذیه در کشورهایی که انقلاب سبز را تجربه می‌کنند. معمولاً در حمایت از این ادعا ذکر می‌شوند که انقلاب سبز به دنبال به حداکثر رساندن تولید غذا بوده است. با این حال، اگر به طراحی واقعی برنامه‌های انقلاب سبز (در هند و جاهای دیگر) دقت کنیم، مشخص می‌شود که آنها در عوض برای افزایش بازده و سودآوری به کار می رفتند.

انقلاب سبز کشاورزی

دلیل اصلی هدف گذاری انقلاب سبز این بود. که دستیابی به عملکرد بسیار بالا در چنین مناطقی، کشاورزان را متقاعد می کند که کشاورزی معیشتی را به نفع تولید تجاری بالا ببرند. در سال ۱۹۷۰ به دلیل بی توجهی به نیازهای کشاورزان دهقان (و همچنین تشدید ناآرامی های روستایی)، بانک جهانی و سایر کمک کنندگان شروع به توجه و منابع بیشتر به خرده مالکان کردند. اما در انقلاب سبز هدف تجاری سازی کشاورزی بدون تغییر باقی ماند(هاروود، ۲۰۱۹: ۳۱۲).

انقلاب سبز کشاورزی

فناوری امروزه نقش مهمی در توسعه انقلاب سبز کشاوزی دارد. فناوری می تواند مجموعه داده های اداری سالانه را ایجاد کند. افزایش مداوم در داده های سالانه کشاورزی به صورت دیجیتال ثبت می شود. پذیرش انواع پرمحصول (HYV) برنج و گندم در طول انقلاب سبز در هند امروزه تحت تاثیر فناوری قرار دارد. مجموعه داده‌های اداری سالانه در سطح مناطق هند از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۸ جمع آوری شد.

برنامه‌های رادیویی مزرعه‌ای منجر به افزایش مداوم در پذیرش HYVs برنج شده است. یک فناوری ناهمگن فضایی کمتر برای یادگیری اجتماعی کشت محصولات به کار می رود. پخش رادیوی مزرعه منطقه ای باعث افزایش ۱۵ درصدی بازده برنج شد. در مقابل، حداکثر تأثیری گذرا بر پذیرش HYVs گندم بیش از مقدار مورد انتظار بود. یافته های این مطالعه نشان داد که ارتباطات جمعی می تواند نقشی در تشویق پذیرش فناوری و رشد بهره وری در کشاورزی ایفا کند(واسودیوان، ۲۰۲۳).

ادامه

ارجاعات به «انقلاب سبز» در ادبیات توسعه طی یکی دو دهه اخیر تقریباً همیشه انتخابی بود. انقلاب از دهه ۱۹۶۰ در آسیا رخ داده است. تقریباً هیچ کس به برنامه های انقلاب سبز در آمریکای لاتین در طول دهه های ۱۹۴۰ و ۵۰ اشاره نمی کند. قابل توجه است که این سکوت حتی به برنامه کشاورزی مکزیک بنیاد راکفلر نیز کشیده می شود.

که اهمیت آن – به ویژه برای برنامه های بعدی در آسیا – در دهه ۱۹۶۰ به طور گسترده به رسمیت شناخته شد. برنامه مکزیک به راحتی فراموش شده است. زیرا علیرغم تأثیر بسیار مهم آن بر تولید گندم، نتوانست فقر و سوء تغذیه روستایی را کاهش دهد. برای کسانی که «انقلاب سبز جدید» را تنها راه مناسب برای تأمین منابع غذایی آینده می‌دانند، پروژه مکزیکی باید سرلوحه عملکرد قرار گیرد(هاروود، ۲۰۲۰: ۱۲۴۳).

انقلاب سبز کشاورزی

ارضای نیازهای تغذیه ای جمعیت رو به رشد در عین محدود کردن پیامدهای زیست محیطی نیازمند تشدید پایدار کشاورزی است. کشت مخلوط، که تولید همزمان چندین محصول در یک منطقه از زمین است، می تواند نقش اساسی در این تشدید داشته باشد.(گوئای و همکاران، ۲۰۱۸: ۷۶۷).

انقلاب سبز در هند در دهه ۱۹۶۰ با معرفی انواع پرمحصول برنج و گندم به منظور افزایش تولید غذا و به منظور کاهش گرسنگی و فقر آغاز شد. پس از انقلاب سبز، تولید گندم و برنج به دلیل ابتکارات دولت دو برابر شد. اما تولید سایر محصولات غذایی مانند انواع برنج بومی و ارزن کاهش یافت. این امر منجر به از بین رفتن محصولات بومی متمایز از کشت و همچنین انقراض آن ها شد(نلسون و همکاران، ۲۰۱۹: ۱).

ادامه

برای دستیابی به یک انقلاب سبز جدید برای آفریقا، تاکید بر مدرن سازی کشاورزی خرده مالکی از طریق به کارگیری نهاده های بهبود یافته به ویژه فناوری های مکانیزه بسیار ضروری است. ارائه خدمات شخم مکانیزه یارانه ای به کشاورزان در کنار بازار خدمات تراکتورسازی بخش خصوصی که به سرعت در حال رشد است گزینه های انقلاب سبز کشاورزی است.

استقرار این فناوری‌ها بدون تحلیل انتقادی تأثیرات بر الگوهای تولید و سیستم‌های کشاورزی محلی بوده است. در مناطق جغرافیایی آفریقا اندازه مزرعه در حال گسترش است، در حالی که الگوهای کشت از محصولات اصلی سنتی به محصولات بازارگرا (ذرت، برنج و بادام زمینی) تغییر می‌کنند. این موضوع پیامدهای نامطلوبی بر بعد فرهنگی امنیت غذایی، سازماندهی زندگی اجتماعی و سازگاری با تغییرات آب و هوایی دارد(کاسانگا و همکاران، ۲۰۱۹: ۱۱).

ادامه

تشدید مداوم کشاورزی نوآورانه شهری می تواند منجر به انقلاب سبز دوم شود که هدف آن تامین نیازهای غذایی فعلی و آینده است. سهم کشاورزی نوآورانه شهری را در امنیت غذایی و پایداری محیط‌زیست با مقایسه محدود ادبیات علمی و داده‌های واقعی قابل توجه است. در حال حاضر پربارترین روش کشاورزی نوآورانه شهری می تواند تا ۱۴۰ کیلوگرم سبزیجات در هر متر مربع در سال تولید کند.

مقیاس‌های مختلف کشاورزی نوآورانه شهری به طور بالقوه با حمایت از عرضه غذای محلی، تقویت زنجیره ارزش غذایی و اعمال شیوه‌های پایدارتر نسبت به کشاورزی معمولی به امنیت غذایی جهانی کمک می‌کند. ارزیابی‌های جامع بیشتر چرخه حیات کشاورزی نوآورانه شهری ، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، برای جلوگیری از افزایش بار زیست‌محیطی و ایجاد تعادل بین منافع مردم، سیاره و سود مورد نیاز است(آرمندا و همکاران، ۲۰۱۹: ۱۳).

مبانی نظری انقلاب سبز کشاوزی

آرناسیبیا و همکاران در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود به بررسی رابطه شاخص های گیاهی سنجش از راه دور و شاخص رطوبت جهانی  و انقلاب سبز پرداختند. این محققین اثبات کردند که شاخص های گیاهی سنجش از راه دور و شاخص رطوبت جهانی  بر متغیر مورد بررسی اثرگذار است. به عبارتی با استفاده از متغیرهای شاخص های گیاهی سنجش از راه دور و شاخص رطوبت جهانی  می توان سطح این انقلاب را تحت تاثیر قرار داد. زمانی سطح هر یک از متغیرهای بیان شده  تغییر کند، می توان انتظار داشت که سطح انقلاب نیز تغییر کند.

احمد و تورچینی در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود ارتباط بین متغیرهای تاثیرات زیست محیطی و تولید مواد غذایی را با انقلاب سبز اثبات کردند. این محققین دریافتند که متغیرهای زیست محیطی و تولید مواد غذایی می توانند بر سطح عملکرد سازمان اثرگذار باشند. همچنین آنها به این نتیجه رسیدند که وقتی سطح متغیرهای زیست محیطی و تولید مواد غذایی دچار تغییر شود، احتمال تغییر در سطح متغیر انقلاب کشاورزی نیز وجود دارد.

ادامه

جان و بابو در سال ۲۰۲۱ در نظریه خود اثبات کردند که انقلاب سبز کشاورزی می تواند تحت تاثیر تولید مواد غذایی و سلامت محصولات قرار گیرد. به عبارتی انقلاب کشاورزی معمولا با تغییراتی که در متغیرهای تولید مواد غذایی و سلامت محصولات ایجاد می شود، تغییر می کند. پیشنهاد می شود برای تغییر در سطح انقلاب سبز کشاورزی ابتدا سطوح مرتبط با متغیرهای تولید مواد غذایی و سلامت محصولات را تغییر داد.

گائو و همکاران در سال ۲۰۲۱ اثبات کردند که با تغییر در سطح متغیر افزایش عملکرد محصول می توان سطح متغیر انقلاب سبز را تحت تاثیر قرار داد. به عبارتی تغییرات متغیر عملکرد تحت تاثیر مولفه هایی قرار دارد. این مولفه ها عبارتند از:

۱- افزایش عملکرد محصول.

۲-بازدهی بالا.

کارتر و همکاران در سال ۲۰۲۱ استدلال کردند که زمانی می توان انقلاب سبز را بهبود داد که به متغیرهای بازده و رفاه اقتصادی توجه شود. زمانی یک سازمان به متغیرهای بازده و رفاه اقتصادی توجه می کند، معمولا سطح انقلاب کشاورزی دچار تغییر می شود.

منابع

Ahmed, N., & Turchini, G. M. (2021). The evolution of the blue-green revolution of rice-fish cultivation for sustainable food production. Sustainability Science, ۱-۱۶.

Carter, M., Laajaj, R., & Yang, D. (2021). Subsidies and the african green revolution: Direct effects and social network spillovers of randomized input subsidies in mozambique. American Economic Journal: Applied Economics, ۱۳(۲), ۲۰۶-۲۹.