ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی |مطالعات ISI و علمی پژوهشی

ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی

ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی —  تعداد صحفات: ۷ صفحه

نوآوری، بقا و اثر بخشی سازمانی بسیار به خلاقیت کارکنان بستگی دارد بازار در حال حاضر در حال توسعه و گسترش است و سازمانهایی که رفتارهای نوآورانه را پرورش میدهند می توانند به خوبی در محیط ناسازگار مشارکت کنند. در سطح فردی، رفتار نوآورانه کارکنان، چه مدیریتی و چه غیر مدیریتی، محرک اساسی نوآوری سازمانی در نظر گرفته میشود. بنابراین رفتار نوآورانه فردی شامل تولید و اجرای ایده های جدید است.

نوآوری یکی از عوامل حیاتی موفقیت برای سازمانها است. درک نیروهای محرکه نوآوری برای کسب و کار یک ضرورت است. نوآوری سازمانی را چنین تعریف کرده اند: نوآوری سازمانی به تولید یا پذیرش جذب و بهره برداری از یک نوآوری ارزش افزوده در حوزه های اقتصادی و اجتماعی می پردازد(ترکیان تبار و آسایش، ۱۴۰۱: ۱۷۶).

شومپیتر (۱۹۶۱) نوآوری را به پنج دسته مختلف طبقه بندی میکند محصولات ،جدید روشهای جدید ،تولید منابع جدید تأمین، بهره برداری از بازارهای جدید و راههای جدید سازماندهی کسب و کار. نوآوری به عنوان یک نظام مدیریتی ایده یا محصول جدیدی است که علاوه بر توجه به کیفیت و کمیت محصولات و خدمات در پی ایجاد فرصتهای استثنایی است.

ادامه

نوآوری سازمانی به منزله توسعه و پذیرش یک نظر یا رفتار جدید در فرآیندهای سازمانی در نظر گرفته شده است. نوآوری سازمانی به عنوان منبع منبع اصلی ایجاد ارزش و مزیت رقابتی عبارت است از تولید مکانیزمهای ،جدید دستگاهها فرآیندها و محصولات و خدمات قابل استفاده و ارزشمند در سازمان و تمایل یک سازمان به توسعه محصولات و خدمات پیشرفته و جدید و ارائه آنها به بازار و کاربرد ایده ها یا رفتار بدیع می باشد(شایانی و همکاران، ۱۳۹۹: ۶۹).

معنای نوآوری از ریشه لاتین ،آن nova ، یا جدید (new) آشکار می گردد ایران) نژاد پاریزی و چرخچی نوآوری می تواند، ایده شیوه یا شی تازه و بکری باشد یا این که تازه جلوه کند برخلاف اسم ظاهری نوآوری، نیازی نیست که نوآوری یک ایده بسیار تازه باشد بلکه کافی است که ایده شیوه یا شی باشد که از دیدگاه افرادی که آن را می پذیرند، تازه و تو جلوه کند. معمولاً این واژه در معنای عام آن به هر محصول یا پدیده ی جدیدی که توسط انسان ایجاد شده باشد، اطلاق می گردد.

ولی در معنای دقیق تر و در حوزه مدیریت تکنولوژی تعریف خاص تری برای آن ارائه می گردد که با مفاهیمی نظیر خلاقیت و اختراع متفاوت است. برای نوآوری از دیدگاههای مختلف، تعاریف مختلف ارایه شده است که در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود: کانتر در تعریف نوآوری بر فرایند آن تأکید دارد و نوآوری را فرایند گردآوری هر نوع ایده جدید و مفید برای حل مسئله می خواند.

ادامه

او نوآوری را به منزله استقرار کارکردهای تو در تولید می داند. از نظر پرو نوآوری از صفات ویژه رشد اقتصادی است. پرو این صفات را چنین تعریف میکند توان خلق و آفرینش اقتصادی یعنی مجموع فعالیتهایی که پدیدههای نو و کارآ را برانگیزانند و به کار گیرند. هم چنین به معنای نشر نوآوری و نتایج آن در همه سطوح حیات اقتصادی است(رضایی زنگنه و همکاران، ۱۴۰۱: ۱۴۷).

 

و در برگیرنده اتخاذ روش های جدید یا بهبود یافته ،تولید توزیع یا تحویل خدمت است در واقع منظور از نوآوری فرایندی این است که سازمان تا چه میزان فناوری های جدید را به بوته آزمایش میگذارد. نوآوری ،اداری به رویه ها سیاست ها و اشکال سازمانی جدید اشاره دارد و شامل تغییراتی است که سیاست،ها تخصیص منابع و دیگر عوامل مرتب با ساختار سازمانی را تحت تأثیر قرار میدهد در ایجاد یا توسعه نوآوری در سازمانها عوامل متعددی دخیل هستند که می توان آنها را به سطوح فردی، گروهی و سازمانی تقسیم کرد(سرباز قدیم و آقازاده رودسری، ۱۴۰۰: ۱۳۱).

ادامه

با توجه به نقش حیاتی نوآوری در تحولات اقتصادی و اجتماعی، اقتصاد مبتنی بر نوآوری ظهور کرده است. پیتر دراکر با تمرکز بــر این موضوع، نوآوری را به عنوان یکی از اهداف مهم سازمانها برای تعالی و تحول سازمانی معرفی کرده است. سازمانها برای بقای خود باید نوآوری را به عنوان یک استراتژی سرلوحه اقدامات خود قرار داده و عوامل مؤثر بر آن را شناسایی کنند؛ زیرا سازمان نوآور در پاسخ به محیط منعطف و متغیر، موفق تر عمل خواهند کرد. تحقیقات نشان میدهد نوآوری سازمانی مستلزم سرمایه اجتماعی است، زیرا سرمایه اجتماعی زمینه نوآوری بهبود مستمر و نوعی هم افزایی در عملکرد ایجاد میکند(احمدزاده و شکوه، ۱۳۹۹: ۱۵۲).

همه سازمانها برای بقاء نیازمند اندیشههای نو و نظرات بدیع و تازه اند. افکار و نظرات جدید همچون روحی در کالبد سازمان دمیده میشود و آن را از نیستی و فنا نجات میدهد. در عصر ما برای بقاء و موفقیت و حتی حفظ وضع موجود باید جریان نوجوئی و نوآوری را در سازمان تداوم بخشید تا از رکود و نابودی سازمان جلوگیری شود. برای آنکه بتوان در دنیای متلاطم و متغیر امروزی به حیات ادامه داد باید به نوآوری و خلاقیت روی آورد و ضمن شناخت تغییرات و تحولات محیط برای رویاروئی با آنها پاسخهای بدیع و تازه تدارک دید و همراه تأثیرپذیری از این تحولات بر آنها تأثیر نهاد و به آنها شکل دلخواه داد (الوانی (۱۳۷۹).

در این عصر برای بقا و پیشرفت باید جریان نوآوری در سازمان را تداوم بخشید تا از رکود و نابودی ممانعت شود. شرط بقا در دنیای متلاطم کسب و کار توجه به تحولات محیطی، نوآوری و درک ابعاد گوناگون ایجاد نوآوری در کسب و کار است. اساس این پژوهش بر این مبناست که در عصر کنونی سازمانهایی موفق هستند که دست به نوآوری و ابتکار بزنند(رضائی و فتاحی، ۱۳۹۹: ۳۷).

ادامه

دامانپور(۱۹۹۱) نوآوری سازمانی را به عنوان پذیرش ایده ها و رفتارهای جدید توسط سازمان معرفی نموده است. به عبارتی دیگر نوآوری سازمانی تمایل یک سازمان به توسعه محصولات و خدمات پیشرفته و جدید و ارائه آنها به بازار برای کسب موفقیت است. در میان انواع متفاوت نوآوری میتوان به نوآوری مدیریتی (اداری) نوآوری در فرایند نوآوری در تولید، نوآوری در تکنولوژی، نوآوری بنیادین و نوآوری افزایشی تدریجی اشاره نمود.

به عبارتی نوآوری مدیریتی و اداری به رویکردها خط مشی های جدید سازمانی فرایندهای ساختاری و اداری جدید و تغییراتی در خط مشی ها و منابع سازمان اطلاق میگردد(اسماعیلی و همکاران، ۱۳۹۹: ۱۰۵).

نوآوری در سازمان

نوآوری عامل مهمی برای رقابت پذیری و بقای سازمانها در دنیای امروز است. امروزه نوآوری به طور فزاینده ای از عوامل اصلی موفقیت در دراز مدت سازمانها و شرکتها در بازارهای رقابتی محسوب می شود.

در واقع آنچه در سطوح مختلف یک نظام جمعی موجب ایجاد تحول در نظم و ساماندهی ساختار جدید می شود، نوآوری و تغییرات مرتب با آن است زیرا نوآوری اساس نیازمند تغییرات اساسی در تفکر است از چالشهای اصلی در حوزه نوآوری سازمانی این است که چه عواملی بر نوآوری سازمانی تأثیر دارند و چگونه میتوان آن را به وجود آورد و بهبود بخشید. مشخصاً در بسیاری از تئوریها و پژوهشهای انجام گرفته توسط صاحب نظران بر ویژگیها و صفات افراد نوآور و خلاق تأکید شده است(قلی پور و همکاران، ۱۳۹۹: ۶۷).

مفهوم نوآوری سازمان

نوآوری سازمانی اتخاذ یک ایده یا رفتار است که برای نوع وضعیت سازمان، بازار و محیط کلی سازمان جدید است. امروزه نوآوری در فضای فناوری حاضر برای سازمان‌ها الزامی است. بیشتر سازمان‌ها در جست‌وجوی خلق ایده‌های جدید می باشند. در این راستا متخصصان سازمان در تلاشند تا از دانش برای عرضه تولیدات یا خدمات جدیدی که مشتریان می‌خواهند، بهره ببرند. این سازمان ها زیرساختی فراهم می کنند که نوآوری همانند یادگیری فرایندی مستمر در آن باشد. زیرا هدف مدیریت برای نوآوری سازمانی و راز بقای سازمان‌های امروزی در نوآوری نهفته است(ایرجی نقندر و همکاران، ۱۳۹۴).

نوآوری سازمانی را می‌توان به عنوان اجرای موفقیت‌آمیز ایده‌های جدید تعریف کرد. نوآوری سازمانی مشتمل بر تغییرات در ساختار و فرآیندهای یک سازمان در راستای به کار‌گیری مفاهیم جدید مدیریتی، کاری و عملیاتی است. این موضوع به معنی به کار‌گیری کار گروه‌های تخصصی در تولید، مدیریت زنجیره تأمین یا سیستم‌های مدیریت کیفیت می باشد. در واقع نوآوری سازمانی، تمایل یک سازمان به توسعه محصولات و خدمات پیشرفته و جدید است. این حالت برای ارائه به بازار و برای کسب موفقیت و نیز کشف زمینه‌های خلاق در ساختار سازمانی شرکت ها است(زارعی و همکاران، ۱۳۹۵).

نوآوری به عنوان یکی از منابع حیاتی و کلیدی

نوآوری به عنوان یکی از منابع حیاتی و کلیدی مزیت رقابتی در محیط در حال تغییر فزاینده امروز محسوب می‌شود. قابلیت نوآوری مهم‌ترین عامل مؤثر بر عملکرد یک سازمان است. سازمان‌ها باید برای پاسخ‌گویی به تقاضا و سبک زندگی متغیر مشتریانشان را براساس نوآوری طبقه بندی کنند. همچنین به منظور بهره‌برداری از فرصت‌های ایجاد شده توسط فناوری و تغییرات بازار، شرکت ها لازم است که نوآور باشند. نوآوری به طور فزاینده‌ای به عنوان یکی از عوامل اصلی موفقیت بلندمدت شرکت‌ها در بازار‌های رقابتی بدل شده است. شرکت‌های با ظرفیت نوآوری بالا قادر خواهند بود با سرعت بیشتر و به نحو بهتری به چالش‌های محیطی پاسخ گویند. بنابراین نوآوری نقش مهمی در ایجاد ارزش و کسب مزیت رقابتی دارد (صحت و همکاران، ۱۳۹۴).

ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی

نوآوری به عنوان نوسازی فعالیت‌های مرتبط به هم در زنجیره‌ای است که با کشف خلاق آغاز می‌شود، به دنبال آن از طریق کارآفرینی توسعه می‌یابد و در نهایت تجاری‌سازی می‌شود. نوآوری در سازمان زمانی آغاز می شود که به کارگیری جدیدترین فناوری‌ها الزامی به نظر برسد، زمانی که تمرکز سازمان بر شیوه‌های تفکر و یافتن راه‌حل‌های خلاقانه در درون شرکت است نوآوری سازمان رخ می دهد. همچنین نوآوری زمانی اتفاق می‌افتد که نیروی کار در دانش خود با سازمان شریک باشد؛ بدین ترتیب بینش مشترک و جدیدی در فرایند اختلاف و اقتراب (واگرایی و همگرایی ایجاد می‌شود و برای قابلیت‌های سازمان که نوآوری را در سازمان افزایش می‌دهند، راهنمای جدیدی است. (ایمانی و همکاران، ۱۳۹۴).

نوآوری به عنوان یافتن فرصت‌های جدید

همچنین زمانی که سازمان به دنبال یافتن فرصت‌های جدید و راه‌حل‌های تازه است، می توان گفت نوآوری رخ داده است. همچنین یکی از مولفه هایی که مدیران برای شروع نوآوری ارایه می دهند، ایجاد سودکارآفرینانه است. به عبارتی زمانی که نوآوری در سازمان رخ می دهد، می تواند منجر به سود کارآفرینانه شود. به عبارتی نوآوری در کسب‌وکار در نهایت سبب ایجاد سود کارآفرینانه می شود. هنگامی که بازار در حال رکود است، یکی از زمان های مناسب برای ارایه نوآوری است.

در این حالت نوآوری به خلق محصول یا خدمات جدید منجر می شود و در این زمینه هنگامی که بازار به دلیل معرفی محصول و خدمت جدید به هم می‌ریزد، از طریق نوآوری ثروت خلق می کند. از سوی دیگر، کم توجهی به بهبود عملکرد و افزایش کیفیت، می‌تواند مشکلات زیانباری را در ساختار اقتصادی ایجاد کند. بی‌توجهی به عوامل مؤثر در رشد کمیت و کیفیت تولید نیز می‌تواند خسارت جبران‌ناپذیری را به کسب‌وکارها تحمیل کند (نیک‌رفتار و همکاران، ۱۳۹۴) و سبب زمینه جدید در نوآوری می شود.

ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی به عنوان یک راه حل توانایی سازگاری 

نوآوری زمانی رخ می دهد که توانایی سازگاری و اداره کردن تغییرات عامل اصلی موفقیت و بهره‌وری در سازمان شود و کسب این توانایی‌ها مستلزم توجه سازمان به خلاقیت و نوآوری است. سازمان‌هایی موفق‌اند که خلاقیت و نوآوری نوک پیکان حرکتشان را تشکیل می‌دهد (پرهیزکار و همکاران، ۱۳۹۳). بر این اساس، نوآوری سازمانی زمانی که رخ می دهد می‌توان آن را یکی از عوامل تأثیرگذار در بهره‌وری سازمانها دانست.

از سوی دیگر برای بیشتر سازمان‌ها، سرعت تغییرات محیط، به مراتب بیشتر از سرعت پاسخگویی و توان تطبیق آنهاست. به عبارت دیگر به محض آنکه تغییری در محیط کاری ایجاد می‌شود یپش از هماهنگ شدن سازمان با آن تغییر بعدی رخ می دهد. در چنین فضایی، فرصت‌ها و تهدیدات به سرعت پیش روی سازمان‌ها قرار می‌گیرند. زیرا هر نوآوری، تغییری را به وجود می‌آورد که می‌تواند به نوبه خود فرصتی را برای سازمانها بوجود آورد. این موضوع سبب اهمیت توجه به نوآوری سازمانی شده است. اینکه سازمان ها بتوانند از این فرصت استفاده بهینه کنند نیازمند نوآوری و تولید افکار و اندیشه‌های جدید است. این امر در سازمان ها جایگاه والایی را به خود اختصاص می دهد(حجتی نجف‌آبادی و فدوی، ۱۳۹۶: ۷۷و۷۸).

اهمیت و ضرورت نوآوری سازمانی

ایجاد نوآوری در سازمان ضروری است، چرا که نوآوری سازمانی کلیدی برای رونق اقتصاد پویا و جهانی، یک خروجی مهم برای شرکت‌ها و منبع ایجاد ارزش‌افزوده است (مرینو و لوپز، ۲۰۱۷).  نوآوری یکی از قابلیت‌های اساسی ایجاد مزیت رقابتی است، چراکه شرکت‌ها را در پاسخ‌گویی به نیازهای مشتریان امروز و فردای خود یاری می‌رساند.

به بیان دیگر، نوآوری سازمانی یکی از شایستگی‌های اساسی شرکتها در کسب عملکرد بالاست و به آنها کمک می‌کند تا، با بررسی محیط بیرونی و درونی خود، به میزان توانایی و مهارت خود برای ارائه نوآوری در زمینه‌های مدنظر پی برند. از این رو طبیعی است که بر نوآوری، به منزله قابلیتی پیشرو در عرصه رقابت، همواره تأکید شود (اکبری و همکاران، ۱۳۹۴). نوآوری ضروری است چرا که نوآوری سازمانی به کارگیری دانش فنی و اجرایی جدید برای ارائه محصول یا خدمت جدید به مشتریان بهبود می دهد. این بهبود در چند رکن شکل می گیرد. این ارکان عبارتند از:

۱- تجهیزات.

۲-محصولات.

۳-خدمات.

۴-فرایندهای سیاست‌ها و پروژه.

ادبیات تحقیق نوآوری سازمانی برای خلق دانش

نوآوری در این ساختارها به معنی خلق دانش جدید و ایده‌های کسب‌وکار برای تسهیل تولید محصولات جدید است که هدف آن بهبود فرایندهای کسب‌وکار داخلی، ساختار بازار و ایجاد بازار برای خدمات است. نوآوری سازمانی را می‌توان عاملی تعریف کرد که به شرکت‌ها در اجرای موفقیت‌آمیز ایده‌های خلاق کمک می‌کند (بورقانی فراهانی و همکاران، ۱۳۹۵). از سوی دیگر با تشدید رقابت جهانی، شرکت‌ها به راهبرد کسب‌وکار به ویژه نوآوری روی آورده‌اند. در حال حاضر، افراد و شرکت‌های گوناگون در سراسر دنیا با هدف به دست آوردن مزیت رقابتی شروع به بکارگیری نوآوری و فعالیت‌های کارآفرینانه کرده‌اند (مرینو و لوپز، ۲۰۱۷).

علاوه بر این براین اساس، موفقیت سازمان در خصوص جایگاه های جدید نیز بر پایه سطح دستیابی به اهداف تعیین شده ارزیابی می شود. در چنین شرایطی، به منظور استفاده بهینه و مؤثرتر از منابع محدود موجود، بهره‌وری بیش از پیش مورد توجه است. امروزه اهمیت بهره‌وری در زنجیره ارزش سازمان‌ها زیاد شده است. بهره وری را  اثربخش‌ترین شاخص تعیین موفقیت سازمانها و مزیت رقابتی آنها می‌دانند. هدف از بهره‌وری این است که سازمان‌ها به حدی از خودباوری برسند که بتوانند کارها و وظایفشان را روز به روز بهتر به انجام برسانند(اکبری و همکاران، ۱۳۹۷). این امر نیاز به ایجاد نوآوری های مداوم در سازمان دارد.

اهمیت نوآوری در بهبود عملکرد

محققان به اهمیت نوآوری سازمانی برای بهبود عملکرد اشاره کرده‌اند. در این زمینه بیشتر مطالعات از اثر سودمند نوآوری سازمانی روی عملکرد شرکت حمایت می‌کنند. شرکتهایی که عملکرد بهتر دارند، به طور گسترده‌تری در تغییرات سازمانی مشارکت دارند. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند. که فعالیت‌های بخصوصی از نوآوری سازمانی. از قبیل سیستم‌های مدیریت کیفیت و روش‌های مدیریتی. با عملکرد بالا اثر مثبتی روی عملکرد شرکت دارند.(طاهری و عزیزی، ۱۳۹۷: ۱۲۳). رهبری تحولی و ابعاد آن می‌توانند نقش مؤثری در میزان نوآوری سازمان و باعث افزایش نوآوری در سازمان شوند. بنابراین، در این راستا، رهبران تحول‌آفرین.، کارکنان را به حل مشکلات و تأثیر بر آنان برای رسیدن به اهداف سازمانی. در چهارچوب زمانی مشخص توصیه می‌کنند(منتی و همکاران، ۱۳۹۶).

منابع