مفهوم و مبانی نوآوری در فناوری اطلاعات| مقالات ISI

مفهوم و مبانی نوآوری در فناوری اطلاعات

مفهوم و مبانی نوآوری در فناوری اطلاعات|تعداد صفحات ۱۴

مفهوم و مبانی نوآوری در فناوری اطلاعات

امروزه صنعت فناوری اطلاعات یکی از پویاترین صنایع در اقتصاد جهانی است. فناوری اطلاعات از زمان ظهور خود، به دلیل تاثیر عمیقی که بر اکثر جنبه های کسب و کار گذاشته است، نقشی انکارناپذیر در اقتصاد جهانی ایفا می کند.  فناوری اطلاعات به سبب توان و ظرفیت بالای آن در تولید، پردازش و انتشار سریع اطلاعات از اهمیت و حساسیت بالایی برخوردار است؛ چرا که اطلاعات و نحوه جریان و پردازش آن برای شرکت امری حیاتی محسوب می شود .

کاربرد هوشمندانه فناوری اطلاعات، تبادل اطلاعات را به صورت اینترنتی امکان پذیر می کند، از ورود اطلاعات زاید جلوگیری می کنند، اطلاعات مورد نیاز را در زمان مورد نیاز فراهم می کند، به مدیران اجازه می دهد که اطلاعات پیچیده را به صورت موثرتری دریافت کرده و پیگیری کنند. بنابراین نوآوری های فناوری اطلاعات به نوآوری در محصولات، فرآیندها و سایر ابعاد فناوری اطلاعات گفته می شود. با ترکیب این دو مقوله، ابعاد پیچیده ای در شرکت ایجاد می شود که از آن جمله می توان به نوآوری های حاصل از فناوری اطلاعات در محصولات اینترنتی، فرآیندهای ارتباط با مشتری الکترونیکی و زنجیره تأمین الکترونیکی کارآفرینانه اشاره کرد.  بنابراین استفاده از فناوری اطلاعات جدید و به روز علاوه بر افزایش کارایی و اثربخشی عملیاتی، باعث بهبود رقابت کسب و کار نیز می شود(اسفیدانی و همکاران ،۱۳۹۸: ۲۸).

همچنین

در همین راستا نیز قابل ذکر است که نوآوری های فناوری اطلاعات به نوآوری در محصولات، فرآیندها و سایر ابعاد فناوری اطلاعات گفته می شود. با ترکیب این دو مقوله، أبعاد پیچیده ای در سازمان ایجاد می شود که از آن جمله می توان به نوآوری های حاصل از فناوری اطلاعات در محصولات اینترنتی، فرآیندهای ارتباط با مشتری الکترونیکی و زنجیره تامین الکترونیکی کار آفرینانه اشاره کرد . نوآوری در ارائه خدمات شرکت ها و سازمان ها تا حد زیادی مربوط به ارائه خدمات نوین اینترنتی می شود.  با توجه به مطالعات صورت گرفته، نوآوری در فناوری اطلاعات نقش کلیدی در بهبود عملکرد و افزایش قابلیت های یک شرکت دارد.(ضیاء و همکاران،۱۳۹۳: ۸۰).

ادامه مفهوم در فایل خریداری شده ……

برخی مبانی در سال۲۰۲۲

لیو و همکاران (۲۰۲۲). در نظریه خود یک رابطه معنی دار بین نوآوری در فناوری اطلاعات و متغیر های زنجیره تأمین،. تمرین و عملکرد یافتند. به عبارتی این محققین اثبات کردند زمانی که سطح متغیرهای زنجیره تأمین، تمرین و عملکرد دچار تغییر می شود، آنگاه می توان انتظار داشت .که سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز دچار تغییر شود. همچنین زمانی که متغیرهای زنجیره تأمین، تمرین و عملکرد می توانند. به گونه ای برنامه ریزی شوند که در جهت تقویت نوآوری در فناوری اطلاعات اقدام نمایند.

لیگاسی و ادهامبو(۲۰۲۲) .نوآوری در فناوری اطلاعات را در ارتباط با متغیر مالکیت معنوی مورد آزمون قرار دادند. استدلال آنها بر این بود متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات با متغیر مالکیت معنوی در ارتباط است. یا به عبارتی این محققین استدلال کردند که متغیر سازمانی ممکن است تحت تاثیر متغیر مالکیت معنوی قرار گیرد. و با تغییر در سطح این متغیرها، سطح آن دچار تغییر شود.

نظریه آتیه و میایر (۲۰۲۲)

آتیه و میایر (۲۰۲۲) در مطالعه خود ارتباط متغیرهای اینترنت اشیا، تندرستی، نگرانی های حریم خصوصی و نوآوری در فناوری اطلاعات را تحت آزمون قرار دادند. آنها نشان دادند که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات در نهایت تحت تغییرات متغیرهای اینترنت اشیا، تندرستی و نگرانی های حریم خصوصی می تواند تغییر نماید. این تغییرات با توجه به نتایج حاصل از تحقیق می تواند هم جهت یا غیر همجهت باشد. زمانی که سطح متغیرهای اینترنت اشیا، تندرستی و نگرانی های حریم خصوصی در سازمان هم جهت با نوآوری در فناوری اطلاعات باشند، می توان انتظار داشت که با افزایش سطح آنها سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز بهبود یابد و با کاهش سطح آنها سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات کاهش یابد.

ویو و همکاران (۲۰۲۲) اثبات کردند که متغیر سازمانی تحت تاثیر برخی از ابعاد سازمانی قرار می گیرد. این ابعاد عبارتند از:

۱-  رقابت مالیات

۲- رابطه غیرخطی

۳- پویایی

این محققین اثبات کردند زمانی که هر یک از ابعاد بیان شده در سطح سازمان دچار تغییر شود، آنگاه می توان انتظار داشت که این تغییر با سطح نوآوری در فناوری اطلاعات در ارتباط باشد.

مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات براساس مطالعه میرز و همکاران (۲۰۲۲)

رمیرز و همکاران (۲۰۲۲) متغیرهای سرمایه رابطه ای و جهت گیری استراتژیک را در ارتباط با نوآوری در فناوری اطلاعات مورد بررسی قرار دادند. این محققین دریافتند که متغیرهای سرمایه رابطه ای و جهت گیری استراتژیک معمولا می توانند بر سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشند. به این صورت که با تغییر در سطح سرمایه رابطه ای و جهت گیری استراتژیک می توان انتظار داشت که سطح متغیر عملکرد سازمان نیز دچار تغییر شود. همچنین این محققین اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات در نهایت با تاثیر پذیری از متغیرهای سرمایه رابطه ای و جهت گیری استراتژیک می تواند در یک سازمان تغییراتی را ایجاد نماید

یوین و همکاران در سال ۲۰۲۲ اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات با متغیرهای هزینه تراکنش و سرریز دانش ارتباط دارد. این محققین اثبات کردند زمانی که متغیرهای هزینه تراکنش و سرریز دانش دچار تغییر شوند، به دلیل ارتباط با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات آن را نیز دچار تغییر خواهند کرد. معمولا اثرات متغیرهای هزینه تراکنش و سرریز دانش بر نوآوری در فناوری اطلاعات هم جهت بوده و سبب تقویت نوآوری در فناوری اطلاعات می شود.

مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات براساس مطالعه فریدمن و ارمیستون (۲۰۲۲)

فریدمن و ارمیستون (۲۰۲۲) در بررسی اثر متغیرهای سازمانی در نوآوری در فناوری اطلاعات دریافتند که معمولا نوآوری در فناوری اطلاعات می تواند تحت تاثیر متغیرهای زنجیره تأمین، مقاومت و پایداری قرار گیرد. به صورتی که افزایش یا کاهش در سطح متغیرهای زنجیره تأمین، مقاومت و پایداری معمولا سبب تغییر در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات می شود. اگر این تغییرات همسو باشد با افزایش در مقدار متغیرهای اعلام شده معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات نیز افزایش می یابد. اگر ارتباط بین متغیرها ناهمسو باشد آنگاه با افزایش متغیرهای مورد بررسی، سطح نوآوری در فناوری اطلاعات کاهش خواهد یافت.

لین و ما در سال ۲۰۲۲ اثبات کردند که متغیرهای محیط و تعهد بر نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار هستند. این محققین اثبات کردند که متغیرهای محیط و تعهد می توانند در یک سازمان بر میزان نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشند. همچنین ارتباط متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات با متغیرهای محیط و تعهد در سازمان ممکن است همسو و یا غیر همسو باشد. این موضوع با توجه به نمونه آماری و ماهیت سازمانی که مورد بررسی قرار گرفته است ممکن است متفاوت باشد. اما در کل این محقین استدلال کردند که با تغییر در سطح متغیر های محیط و تعهد می توان شاهد تغییر در سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات بود.

مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات براسسا مطالعه لی و همکاران (۲۰۲۲)

لی و همکاران در سال ۲۰۲۲ در نظریه خود ارتباط بین متغیرهای افشای اطلاعات و نوآوری در فناوری اطلاعات را اثبات کردند. این محققین دریافتند که متغیر افشای اطلاعات می توانند بر سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشند. همچنین آنها به این نتیجه رسیدند که وقتی سطح متغیر افشای اطلاعات دچار تغییر شود، احتمال تغییر در سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز وجود دارد.

احمد و فاراه در سال ۲۰۲۲ در نظریه خود اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات می تواند تحت تاثیر اثرات کلان اقتصادی و عملکرد قرار گیرد. به عبارتی نوآوری در فناوری اطلاعات  معمولا با تغییراتی که در متغیرهای اثرات کلان اقتصادی و عملکرد ایجاد می شود، دچار تغییر می شود. زمانی که سازمان در نظر داشته باشه سطح نوآوری در فناوری اطلاعات را تغییر دهد، پیشنهاد می شود که ابتدا سطوح مرتبط با متغیرهای اثرات کلان اقتصادی و عملکرد را تغییر دهد.

نظریه هالدار و سیتی (۲۰۲۲)

هالدار و سیتی در سال ۲۰۲۲ در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات از متغیرهای محیط، انرژی تجدیدپذیر، تجارت و توسعه مالی تاثیر می پذیرد. به این صورت که سطح تغییرات متغیرهای محیط، انرژی تجدیدپذیر، تجارت و توسعه مالی می تواند در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات تغییر ایجاد نماید. از سوی دیگر این مطالعه پیشنهاد کرد که برای بهبود در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات به نظر می رسد بهبودهایی در سطح متغیرهای محیط، انرژی تجدیدپذیر، تجارت و توسعه مالی می تواند مفید باشد.

برخی مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات در سال ۲۰۲۱

بای و همکاران (۲۰۲۱). نوآوری در فناوری اطلاعات را در ارتباط با متغیرهای شبکه هوشمند، تحقیق و توسعه،. تکامل صنعتی و ثبت دانش اختراع مورد آزمون قرار دادند. استدلال آنها بر این بود متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات با متغیرهای شبکه هوشمند، تحقیق و توسعه، تکامل صنعتی و ثبت دانش اختراع در ارتباط است. یا به عبارتی این محققین استدلال کردند. که متغیر سازمانی ممکن است تحت تاثیر متغیرهای شبکه هوشمند، تحقیق و توسعه، تکامل صنعتی و ثبت دانش اختراع قرار گیرد. و با تغییر در سطح این متغیرها، سطح آن دچار تغییر شود.

دیگان و همکاران (۲۰۲۱). اثبات کردند که با تغییر در سطح متغیرهای کیفیت، ظرفیت جذب و شرکت های تولیدی می توان. سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات را تحت تاثیر قرار داد. به عبارتی تغییرات متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات تحت تاثیر مولفه هایی قرار دارد. این مولفه ها عبارتند از:

۱- کیفیت.

۲- ظرفیت جذب.

۳- شرکت های تولیدی.

مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات در مطالعه فینگ و همکاران (۲۰۲۱)

فینگ و همکاران در سال ۲۰۲۱ استدلال کردند که زمانی می توان نوآوری در فناوری اطلاعات را بهبود داد که به متغیرهای افشای اطلاعات، تعامل استراتژیک و توسعه اقتصادی توجه شود. زمانی یک سازمان به متغیرهای افشای اطلاعات، تعامل استراتژیک و توسعه اقتصادی توجه می کند، معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات دچار تغییر می شود. اگر تغییرات ایجاد شده در متغیرهای افشای اطلاعات، تعامل استراتژیک و توسعه اقتصادی مثبت باشد معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات بهبود می یابد.

نیارا و نادکرانی (۲۰۲۱) در مطالعه خود ارتباط متغیرهای بهبود کیفیت، تضمین کیفیت و نوآوری در فناوری اطلاعات را تحت آزمون قرار دادند. آنها نشان دادند که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات در نهایت تحت تغییرات متغیرهای بهبود کیفیت و تضمین کیفیت می تواند تغییر نماید. این تغییرات با توجه به نتایج حاصل از تحقیق می تواند هم جهت یا غیر همجهت باشد. زمانی که سطح متغیرهای بهبود کیفیت و تضمین کیفیت در سازمان هم جهت با نوآوری در فناوری اطلاعات باشند، می توان انتظار داشت که با افزایش سطح آنها سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز بهبود یابد و با کاهش سطح آنها سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات کاهش یابد.

مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات در مطالعه ادامیدز و کاراکاپلیدیز (۲۰۲۰)

ادامیدز و کاراکاپلیدیز (۲۰۲۰) اثبات کردند که متغیر سازمانی تحت تاثیر برخی از ابعاد سازمانی قرار می گیرد. این ابعاد عبارتند از:

۱- توانایی ها

۲-مدیریت دانش

۳- هوش جمعی و مشارکتی

این محققین اثبات کردند زمانی که هر یک از ابعاد بیان شده در سطح سازمان دچار تغییر شود، آنگاه می توان انتظار داشت که این تغییر با سطح نوآوری در فناوری اطلاعات در ارتباط باشد.

 برخی مبانی در سال ۲۰۲۰

چاترجی و همکاران(۲۰۲۰). در نظریه خود یک رابطه معنی دار بین نوآوری در فناوری اطلاعات و متغیر های توانمندی و شجاعت سازمانی یافتند. به عبارتی این محققین اثبات کردند زمانی که سطح متغیرهای توانمندی و شجاعت سازمانی دچار تغییر می شود،. آنگاه می توان انتظار داشت که سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز دچار تغییر شود. همچنین زمانی که متغیرهای توانمندی و شجاعت سازمانی می توانند .به گونه ای برنامه ریزی شوند که در جهت تقویت نوآوری در فناوری اطلاعات اقدام نمایند.

نگین و همکاران (۲۰۲۰). این استدلال را داشتند که تغییرات در سطح متغیرهای توسعه مالی، رشد اقتصادی و ارتباطات می تواند. بر تغییر در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشد. به عبارتی زمانی که سطح متغیرهای توسعه مالی، رشد اقتصادی و ارتباطات دچار بهبود شود،. این انتظار وجود دارد که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز تغییر کند. در صورتی که رابطه متغیر های توسعه مالی، رشد اقتصادی و ارتباطات با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات همسو و همجهت باشد. می توان انتظار داشت که سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات با بهبود سطح متغیرهای ارایه شده در تحقیق، بهبود یابد.

 مبانی نظری نوآوری در فناوری اطلاعات در سال ۲۰۱۹

چیو و یانگ (۲۰۱۹). اشاره کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات تحت تاثیر متغیرهای دیگر در یک سازمان قرار می گیرد. زمانی که سطح متغیرهای عامل محیطی، مزیت رقابتی و تأثیرات متقابل همزمان در سازمان تغییر می کند، آنگاه سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز تغییر می کند. همچنین متغیرهای عامل محیطی، مزیت رقابتی و تأثیرات متقابل همزمان اثرگذاری خود را بر روی متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات براساس همسو بودن یا ناهمسو بودن اعمال می کنند. زمانی که نتایج مطالعه نشان دهد، متغیرهای عامل محیطی، مزیت رقابتی و تأثیرات متقابل همزمان ارتباط همسویی را با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات دارند، آنگاه می توان گفت که تغییرات آنها سبب تغیرات مثبت در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات می شود.

هاول و همکاران (۲۰۱۸). متغیرهای مدل های کسب و کار و ارتباطات را در ارتباط با نوآوری در فناوری اطلاعات مورد بررسی قرار دادند. این محققین دریافتند که متغیرهای مدل های کسب و کار و ارتباطات معمولا می توانند بر سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشند. به این صورت که با تغییر در سطح مدل های کسب و کار و ارتباطات می توان انتظار داشت که سطح متغیر عملکرد سازمان نیز دچار تغییر شود. همچنین این محققین اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات در نهایت با تاثیر پذیری از متغیرهای مدل های کسب و کار و ارتباطات می تواند در یک سازمان تغییراتی را ایجاد نماید.

نظریه اشتوک و همکاران (۲۰۱۸)

اشوک و همکاران در سال ۲۰۱۸ در نظریه خود ارتباط بین متغیرهای همکاری خریدار، تعهد منابع داخلی و نوآوری در فناوری اطلاعات را اثبات کردند. این محققین دریافتند که متغیرهای خریدار و تعهد منابع داخلی می توانند بر سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشند. همچنین آنها به این نتیجه رسیدند که وقتی سطح متغیرهای خریدار و تعهد منابع داخلی دچار تغییر شود، احتمال تغییر در سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز وجود دارد.

تیوتیسایز و همکاران در سال ۲۰۱۸ در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات از متغیرهای تعهد و ارتباطات تاثیر می پذیرد. به این صورت که سطح تغییرات متغیرهای تعهد و ارتباطات می تواند در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات تغییر ایجاد نماید. از سوی دیگر این مطالعه پیشنهاد کرد که برای بهبود در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات به نظر می رسد بهبودهایی در سطح متغیرهای تعهد و ارتباطات می تواند مفید باشد.

برخی در بین سالهای ۲۰۱۷-۲۰۱۵

المیدا و کوینیام در سال ۲۰۱۷ در نظریه خود اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات می تواند تحت تاثیرمالکیت معنوی، ارتباط و مدیریت قرار گیرد. به عبارتی نوآوری در فناوری اطلاعات  معمولا با تغییراتی که در متغیرهای مالکیت معنوی، ارتباط و مدیریت ایجاد می شود، دچار تغییر می شود. زمانی که سازمان در نظر داشته باشه سطح نوآوری در فناوری اطلاعات را تغییر دهد، پیشنهاد می شود که ابتدا سطوح مرتبط با متغیرهای مالکیت معنوی، ارتباط و مدیریت را تغییر دهد.

گوپتا و روی در سال ۲۰۱۷ اثبات کردند که با تغییر در سطح متغیرهای اشتراک گذاری و مدیریت  می توان سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات را تحت تاثیر قرار داد. به عبارتی تغییرات متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات تحت تاثیر مولفه هایی قرار دارد. این مولفه ها عبارتند از:

۱- اشتراک گذاری.

۲- مدیریت.

نظریه دونگ و نیتن (۲۰۱۷)

دونگ و نیتن (۲۰۱۷). در بررسی اثر متغیرهای سازمانی در نوآوری در فناوری اطلاعات دریافتند که معمولا نوآوری در فناوری اطلاعات می تواند تحت تاثیر متغیرهای منابع دانش خارجی، وسعت، عمق و مشارکت قرار گیرد. به صورتی که افزایش یا کاهش در سطح متغیرهای دانش خارجی، وسعت، عمق و مشارکت معمولا سبب تغییر در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات می شود. اگر این تغییرات همسو باشد با افزایش در مقدار متغیرهای اعلام شده معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات نیز افزایش می یابد. اگر ارتباط بین متغیرها ناهمسو باشد آنگاه با افزایش متغیرهای مورد بررسی، سطح نوآوری در فناوری اطلاعات کاهش خواهد یافت.

جابویری و همکاران (۲۰۱۶). اثبات کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات با متغیرهای زیرساخت و عملکرد ارتباط دارد.  این محققین اثبات کردند زمانی که متغیرهای زیرساخت و عملکرد دچار تغییر شوند، به دلیل ارتباط با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات آن را نیز دچار تغییر خواهند کرد. معمولا اثرات متغیرهای زیرساخت و عملکرد بر نوآوری در فناوری اطلاعات هم جهت بوده و سبب تقویت نوآوری در فناوری اطلاعات می شود.

نظریه شائو و همکاران (۲۰۱۶)

شائو و همکاران در سال ۲۰۱۶ استدلال کردند که زمانی می توان نوآوری در فناوری اطلاعات را بهبود داد که به متغیرهای بهره وری، جبران و تولید تصادفی توجه شود. زمانی یک سازمان به متغیرهای بهره وری، جبران و تولید تصادفی توجه می کند، معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات دچار تغییر می شود. اگر تغییرات ایجاد شده در متغیرهای بهره وری، جبران و تولید تصادفی مثبت باشد معمولا سطح نوآوری در فناوری اطلاعات بهبود می یابد.

فانگ و همکاران (۲۰۱۶) اشاره کردند که نوآوری در فناوری اطلاعات تحت تاثیر متغیرهای دیگر در یک سازمان قرار می گیرد. زمانی که سطح متغیرهای سلامت جهانی و ارتباطات در سازمان تغییر می کند، آنگاه سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز تغییر می کند. همچنین متغیرهای سلامت جهانی و ارتباطات – اثرگذاری خود را بر روی متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات براساس همسو بودن یا ناهمسو بودن اعمال می کنند. زمانی که نتایج مطالعه نشان دهد، متغیرهای سلامت جهانی و ارتباطات ارتباط همسویی را با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات دارند، آنگاه می توان گفت که تغییرات آنها سبب تغیرات مثبت در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات می شود.

نظریه برون و لاندمن (۲۰۱۵)

برون و لاندمن (۲۰۱۵). این استدلال را داشتند که تغییرات در سطح متغیرهای اطلاعات سلامت و رابطه های برنامه نویسی می تواند بر تغییر در سطح نوآوری در فناوری اطلاعات اثرگذار باشد. به عبارتی زمانی که سطح متغیرهای اطلاعات سلامت و رابطه های برنامه نویسی دچار بهبود شود، این انتظار وجود دارد که متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات نیز تغییر کند. در صورتی که رابطه متغیر های اطلاعات سلامت و رابطه های برنامه نویسی با متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات همسو و همجهت باشد می توان انتظار داشت که سطح متغیر نوآوری در فناوری اطلاعات با بهبود سطح متغیرهای ارایه شده در تحقیق، بهبود یابد.

منابع

Adamides, E., & Karacapilidis, N. (2020). Information technology for supporting the development and maintenance of open innovation capabilities. Journal of Innovation & Knowledge, 5(1), 29-38.

Ahmed, M. I., & Farah, Q. F. (2021). On the macroeconomic effects of news about innovations of information technology. Journal of Macroeconomics, 103389.

Ashok, M., Day, M., & Narula, R. (2018). Buyer (dis) satisfaction and process innovation: The case of information technology services provision. Industrial Marketing Management, 68, 132-144.

Attié, E., & Meyer-Waarden, L. (2022). The acceptance and usage of smart connected objects according to adoption stages: an enhanced technology acceptance model integrating the diffusion of innovation, uses and gratification and privacy calculus theories. Technological Forecasting and Social Change, 176, 121485.

Bai, Y., Chou, L., & Zhang, W. (2021). Industrial innovation characteristics and spatial differentiation of smart grid technology in China based on patent mining. Journal of Energy Storage, 43, 103289.

Brown, D. L., & Landman, A. (2015). Interoperable application programming interfaces can enable health information technology innovation. Annals of emergency medicine, 66(2), 213-214.