مبانی نظری نوآوری در فناوری | مبانی نظری مطالعات ISI

مبانی نظری نوآوری در فناوری

مبانی نظری نوآوری در فناوری

شین و کانگ  در سال ۲۰۲۰. اثبات کردند که با تغییر در سطح متغیرهای سلامت سازمانی، ریسک و نظرات مشتریان می توان سطح متغیر نوآوری در فناوری را تحت تاثیر قرار داد. به عبارتی تغییرات متغیر عملکرد تحت تاثیر مولفه هایی قرار دارد. این مولفه ها عبارتند از:

۱- ریسک.

۲- سلامت سازمان.

۳- نظرات مشتریان.

پنگ و همکاران در سال ۲۰۲۰. استدلال کردند که زمانی می توان نوآوری در فناوری را بهبود داد که به متغیرهای مکانیسم قانون گرایی و تولیدات صنعتی توجه شود. زمانی یک سازمان به متغیرهای مکانیسم قانون گرایی و تولیدات صنعتی توجه می کند، معمولا سطح نوآوری در فناوری دچار تغییر می شود. اگر تغییرات ایجاد شده در متغیرهای مکانیسم قانون گرایی و تولیدات صنعتی مثبت باشد معمولا سطح نوآوری در فناوری بهبود می یابد. همچنین این محققین پس از ارایه نظرات خود پیشنهاد دادند که مکانیسم قانون گرایی و تولیدات صنعتی می تواند از گزینه های مهم  و مطرح برای سازمان باشد.

مطالعات سال ۲۰۲۰ در خصوص مبانی نظری نوآوری در فناوری

لئو و همکاران در سال ۲۰۲۰. در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که متغیر نوآوری در فناوری از متغیرهای تغییرات سازمانی و اثرگذاری سازمانی تاثیر می پذیرد. به این صورت که سطح تغییرات متغیرهای تغییرات سازمانی و اثرگذاری سازمانی می تواند در سطح نوآوری در فناوری تغییر ایجاد نماید. از سوی دیگر این مطالعه پیشنهاد کرد که برای بهبود در سطح نوآوری در فناوری به نظر می رسد بهبودهایی در سطح متغیرهای تغییرات سازمانی و اثرگذاری سازمانی می تواند مفید باشد.

حنیف و همکاران در سال ۲۰۲۰. در نظریه خود یک رابطه معنی دار بین نوآوری در فناوری و متغیر های سرمایه انسانی و توسعه سازمانی یافتند. به عبارتی این محققین اثبات کردند زمانی که سطح متغیرهای سرمایه انسانی و توسعه سازمانی دچار تغییر می شود، آنگاه می توان انتظار داشت که سطح متغیر نوآوری در فناوری نیز دچار تغییر شود. همچنین متغیرهای سرمایه انسانی و توسعه سازمانی می توانند به گونه ای برنامه ریزی شوند که در جهت تقویت نوآوری در فناوری اقدام نمایند.

ادامه مبانی نظری نوآوری در فناوری

بای و همکاران ( ۲۰۲۰). این استدلال را داشتند که تغییرات در سطح متغیرهای درک سازمانی و کارایی انرژی می توانست بر تغییر در سطح نوآوری در فناوری اثرگذار باشد. به عبارتی زمانی که سطح متغیرهای درک سازمانی و کارایی انرژی دچار بهبود شود، این انتظار وجود دارد که متغیر نوآوری در فناوری نیز تغییر کند. در صورتی که رابطه متغیر های درک سازمانی و کارایی انرژی با متغیر نوآوری در فناوری همسو و همجهت باشد می توان انتظار داشت که سطح متغیر نوآوری در فناوری با بهبود سطح متغیرهای ارایه شده در تحقیق، بهبود یابد.

وانگ و همکاران ( ۲۰۲۱ ). اشاره کرد که نوآوری در فناوری تحت تاثیر متغیرهای دیگر در یک سازمان قرار می گیرد. زمانی که سطح متغیرهای بهره وری تولید و توسعه سازمانی در سازمان تغییر می کند، آنگاه سطح متغیر نوآوری در فناوری نیز تغییر می کند. همچنین متغیرهای بهره وری تولید و توسعه سازمانی اثرگذاری خود را بر روی متغیر نوآوری در فناوری براساس همسو بودن یا ناهمسو بودن اعمال می کنند. زمانی که نتایج مطالعه نشان دهد، متغیرهای بهره وری تولید و توسعه سازمانی ارتباط همسویی را با متغیر نوآوری در فناوری دارند، آنگاه می توان گفت که تغییرات آنها سبب تغیرات مثبت در سطح عملکردسازمانی می شود.

منابع